FARKLI OLALIM

Çocukluğum.

Yağız'ın Ağızından;
-Seni böyle görmeyeli uzun zaman olmuş be Helin'im. Çocukluğum.. senin gülüşünle geçti, senin kahkaha seslerinle hayat buldum ben. Senin için yaşadım.. ve sanırım seni buldum. Benim olmaya hazır mısın?
Benden sonra başkası baktı mı gözlerine uzun uzun?
Sevdi mi seni benim gibi?
Sarıldı mı sana benim sana sarıldığım gibi?
Ya sen?
Sen ne yaptın be Helin. Sevdin mi birini?
Aşık olamıyorum derken.. kapıldın mı bir dalgaya?
Götürüyor mu seni denizin ortasına?
Yapma be Helin'im. Gitme, denizin ortasına bırakma beni kıyıda. Seni uyurken izlemeyi bile özlemişim Helin KAYA.

Sabahın, 4:30'u. Ben hala Helin'i izliyorum, akşam ben gelmeden uyuya kalmış, içeri Gül teyze sayesinde girmiştim. Gül teyze Helin'in halası.

Helin ve ben 5 yaşındayken ailelerimizi bir trafik kazasında kaybetmiştik, babalarımız iş ortağı oldukları için bizde çok sık görüşüyorduk. O gün her zaman ki gibi ailelerimiz iş toplantısında bizi de Gül teyzeye bırakmışlardı. Daha hiç bir şeyden habersiz gelecek hayalleri kuruyorduk, evlilik hayallerimiz.. ve doğacak iki minik ufaklıklarımızı. O günü bugün gibi hatırlıyorum.

****
Yazarın Ağızından;
Yağız, Helin'e bakıp kahkaha atmaya başladı. Helin gözlerini kısıp onun gülüşünün ne kadar mükemmel olduğunu inceler. Yağız birden gülmeyi keser;

-Helin?

+Efendim?

-Büyüdüğümüzde.. benimle evlenecek misin?

+Hmm bir düşüneyim, seninle evlenir miyim? Evlenirim, ama ikizlerimiz olsun biri sana biri bana benzesiiiiiin! *Helin çığlık atarak Yağız'ın etrafında dolanmaya başlar, Yağız kahkaha atarak önüne geçer ve Helin'in ağzını kapatarak fısıltıyla konuşur.

-Sana benzeyen iki küçük meleğimiz olsun bence, ama ben kıskanırım.. beni onlardan daha çok seveceğine söz ver!

+Söz verirsem beni hiç bırakmazsın değil mi?