Aslı, yarın çıkıyoruz hazırlan artık. Daha sonra babanla dışarı çıkar biraz vakit geçirirsiniz.
Babamla dışarı çıkmak ! Vakit geçirmek ! Anne saçmalığın dibine vurdun, gerçekten teşekkürler diyerek sırıttı Aslı. Hayır yalnız çık de sinemaya git de alışveriş yap de kitap oku de ne bilim bir şeyler de işte ama babanla dışarı çık deme. '' Babanla dışarı çık '' söver gibi bu ne ya !! Saygılar iç sesim.. Sen saygılı olmak zorundasın Aslı hadi şimdi söylediklerinin hepsini yut diyerek odasına çıktı.
O da aslında anlamıyordu neden Antalya ya bu kadar çok gitmek istediğini. Neden heyecan yaptığını ve gideceği için mutlu olduğunu. Hayır tamam anlıyordu ama bu kadar heyecan fazlaydı çok fazla . Çok çok fazla.
- Hadi bakalım sevgileri kitaplarım siz valizimin sağ köşesini, ve siz CD lerim sol köşeye. Günlüğüm ? O nerde ? 3 gündür yazmıyordum. gerçekten o nerde olabilirdi ?? diyerek yokladı hafızasını Aslı.
- Anne günlüğümü gördün mü ?
-Hayır canım masanın üstünde değil mi ?
- Hayır değil hatta odamın hiçbir yerinde değil. Babam nerede ? diye sordu ama cevabın gelmesini beklemeden kendini bahçeye çıkmıştı bile.
-Baba ?
- Aslı'm ?
- Babacığım günlüğüm yok. Odamın her yerine baktım ama bulamadım. Annemde bilmiyormuş yerini.
- Boşversene kızım bunu mu dert ediyorsun yeni bi tane alırız sana hem o eskisinden bile daha güzel olur . Hı ne dersin ?
Kimse bilemez, anlayamazdı Aslı için ne kadar önemli olduğunu. Nasılsa hiçbir zamanda anlamayacaklardı . '' Peki '' diyerek oturdu çiçeklerin yanına. Çiçeklerin onu anladığını düşünür saatlerce konuşurdu onlarla.
- 'Merhaba güzel çiçeklerim' diye başladı söze. Ben yarın gidiyorum . Sizden ayrılacağım için çook üzgünüm ama yeni bir hayata başlayacağım için o kadar mutluyum ki size anlatamam bile. Mutluyum çünkü burada bırakmak istediğim bir çok şeyim vardı ve evet yarın bunun için ilk adımımı atacağım. Babama söyleyeceğim gitmeden önce size bakılması için birini bulacak umarım hep böyle canlı kalırsınız, hoşça kalın..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SIR
Tajemnica / ThrillerMinik ellerini bıraktığımda daha 3 yaşındaydım ve korkuyordum asla kendimi eskisi gibi güvende hissedemeyecektim.. Ağlayışlarım koca denize dökülüyordu '' Ama denizin suyu da tuzlu değil miydi ? Elbette farkedilmezdi gözyaşı olduğu..?