Batumun kendi halinde bu koyunde iki cocuk yasiyordu:hatice ve cemal.Hatice son derece sevimli,beyaz tenli,siyah sacli,sabirli ve caliskan bir kizdi.babasinin maddi imkanlari yerinde oldugundan guzel elbiseler giyer ve giyinmesinide bildiginden herseyi kendine yakistirirdi.cemal ise henuz biyiklari terlemeye baslamis,bulug cagina yeni adim atmaya hazirlanan bir cocuktu.Efendiligi ve herkese karsi son derce saygili davranmasiyla nam salmisti.Mert bir delikanli olacagi belliydi.Babasi savasta vefat ettiginden herkesin ona aciyan gozlerle ve ici yanarak baktigi zamanlari fark eder ama bunlara pek aldiris etmezdi.Daha kucuk yasta el isinde calismaya alismisti.Koyden kimin isi olmaz acidiginda biraz da onun caliskanligini ve becerikliligini bildiklerinden cemali cagirirdi.Annesi bu duruma cok uzulsede onu ise gitmekten alikoyamazdi.cunku cemal yasinin verdigi cesaret ve delikanliligi adim atmanin verdigi guvenle"anneme bakmaliyim babamin yoklugunu aratmamaliyim"diye kendi kendine soz vermisti.
