İçimdeki cesetleri kaldıracak bir yaşam belirtisi, bir kelebek arıyordum.
Öyle derin baktım ki, öyle daldım ki diplerine, bir ben kırıntısı kalmamış gözlerinde, bir düş olup geçmemişim sanki uykularından.,
Hiç mi? Diye sormaya cesaret edemedim, yaşanmışlıklar, anılar vardı, gerçekleri döktüremedim diline.
Avuçlarıma bir parça umut koyup sımsıkı kapatamadı , sakla bunu benim için diyemedi,
öyle kırgınım ki! Kusura bakma...
Kanıma dokunuyor beş para etmez bir bankta donuk ellerimle seni sahifelemek.
öyle ucuz değil aşkım ,
konu sen olunca çuvallıyorum, kafiyesiz kalıyorum bilmediğim sokaklarda, devrik olan sözlerime aldanma,
ben seni kırlarda bahçelerde güllerde düşlüyorum.
Öyle kırgınım ki kusura bakma...
