Sonsuz bir yolculukmuş bu
Kelebeğin kanadında bir benek
Gerçeğe adım adım yaklaşırken
Semaya açılan avuçlarla yaşıyormuşum,
Ben, bilmiyordum...Penceresizmiş bütün duvarlarım
Gören yok diye ıssızlığımı,
Bağırırdım içime içime yalnızlığımı
O, her lahzâ yanımdaymış meğer,
Ben, görmüyordum...Rüzgardan sanırdım kımıldayan yaprağı
İnsandan aşağı denilen bütün cihânı âlemi,
Zikre dalarken ufukta,
Beş vakit, kulağıma fısıldayan eşsiz lafzı,
Ben, duymuyordum...C.Şahin 06:00 23.04.19