Serious business

12) Plan

Mauds POV:

We hebben nog een tijdje op de vloer gezeten in de toiletten. Zonder iets te zeggen. Hij vertelde over zijn moeder, ik had zo veel medelijden met hem. Ik voelde me echt schuldig. Omdat ik zo veel meemaak denk ik alleen maar aan mezelf, en de dingen die mij dwarszitten, en niet aan anderen. Het is inmiddels al twee uur s'nachts ofzo. Matthy en ik trekken onze kleren uit en hij trekt zijn pyjama aan. Ik kijk naar de mijne. Onder het bloed van die stomme sneeën die ik heb gemaakt bij mezelf. Matthy ziet me ook kijken. "Wil je iets van mij aan?" Zegt hij lief. Ik glimlach. "Graag." Hij geeft een hoodie aan, en als ik hem aantrek zie ik dat hij veels te groot is. "Lekker warm." Zeg ik. We lachen beiden.

Na onze tanden gepoetst te hebben kruipen we in bed. Matthy kruipt heel dicht tegen me aan. Het voelt zo vertrouwd. Ik ben de kleine lepel op dit moment. Zijn armen om mij heen, zijn linkerhand die rustig rondjes maakt op mijn buik. Dit voelt zo fantastisch. Ik denk aan alles wat er gebeurd is. Niet alleen aan vannacht, ook aan mijn moeder, en mijn vader die niet voor me kon zorgen. Maar ook aan het goeie wat me overkomen is; Matthy. Ook al is mijn mentale gezondheid niet ineens opgelost ofzo, Mat heeft er zeker iets in verbeterd. Weer heb ik zo'n geluksmomentje. Ik glimlach. Langzaam val ik in slaap.

**

Matthy's POV:

Gister hebben we met z'n alle afgesproken vandaag niet te gaan skiën. Iedereen heeft natuurlijk vet veel gedronken, en een rustdag kan nooit kwaad. Nouja, ik heb nu volgens mij al meer rustdagen gehad dan ski dagen, maar ik vind de gezelligheid toch leuker dan het skiën zelf. Het is al half tien s'ochtends, dus we hebben het ontbijt gemist. Opeens schiet me echt een geweldig idee te binnen. Maud ligt nog in bed, dus ik heb genoeg tijd alles bij elkaar te pakken. Ik trek een leuke outfit aan, en check voordat ik weg ga of Maud nog steeds vredig ligt te slapen. Gelukkig wel. Wat is ze toch schattig als ze slaapt. Ik trek mijn winterjas aan, en loop naar het winkeltje op de hoek van de straat.

**

Mauds POV:

Langzaam open ik mijn ogen. Ik heb lichte hoofdpijn, maar minder dan ik verwacht had. Gelijk krijg ik weer een kutgevoel als ik denk aan gisteravond. Het besef komt nu pas echt binnen denk ik. Ik ben gewoon aangerand. Ik kijk naast me. Geen Matthy. Ik werp een blik op de klok en zie dat het al kwart voor tien is. Snel kruip ik mijn bed uit en trek een jogging broek aan. De trui van Matthy hou ik aan. Ik loop naar de woonkamer, hopend Matthy tegen het lijf te lopen. Ik zie Raoul, en een meisje in zijn armen die me vaag bekend voorkomt. June staart naar haar telefoon, en Milo zit naast haar.

"De rest ligt nog in bed, maar Koen is nergens te bekennen." Zegt Raoul als hij mijn vragende blik ziet. "En Matthy?" Vraag ik. "Die is net weggegaan volgens mij. Hij leek gestresst." Beantwoord June mijn vraag. Ze kijkt sip en boos tegelijk. "Gaat het?" Het lijkt alsof ze een beetje schrikt. "Ehm, ja hoor, gewoon een kater." Ik knik begrijpend, maar ken haar natuurlijk al langer dan vandaag. Ze zal wel een zware nacht achter de rug hebben. Ik denk na. Volgens June is een gestresste Matthy zojuist de deur uitgelopen. Net op het punt dat ik hem besluit te bellen, komt hij binnen.

"Hey! Waar was je?" Begin ik. Hij schrikt een beetje, en houdt de Albert Heijn die hij in zijn hand heeft een beetje achter zich. "Ehm, ik was bij, ehh, bij de bakker!" Ik zie dat hij liegt. Ik begin te glimlachen. "Echt niet." Zeg ik lachend en ik loop naar hem toe om in de tas te kijken. "Niet kijken!" Commandeert hij, en hij prikt zijn wijsvinger in mijn borst om me tegen te houden. "Oké oké meneer Het Lam." Antwoord ik hem, nog steeds met een glimlach op mijn gezicht.

"Doe eens je ogen dicht." Ik kijk hem aan en vraag me af of dit een serieuze vraag is. Hij kijkt wel heel serieus, dus ik doe maar gewoon wat hij zegt.

**

Matthy's POV:

Ze doet haar ogen dicht. Nu is mijn moment alles in op zijn hoogst een minuutje te regelen. Gelukkig hoef ik niet meer zo veel te doen. Ik schrijf het adres en het telefoonnummer van de taxi op een briefje, pak nog de laatste dingetjes en dan ben ik eigenlijk klaar om te vertrekken. Ik roep nog een keer naar Maud, die nog steeds bij de deur staat, haar ogen nog dicht te houden. Ik geef het briefje aan Milo en fluister hem in het te geven aan Maud als ik zo weg ben. Ik ben best trots dat ik dit allemaal zo snel heb weten te regelen. Zachtjes sluip ik langs Maud en trek de deur achter me dicht. "Dit kan niet fout gaan." Fluister ik tegen mezelf.

**

Mauds POV:

Ik hoor een zacht klikje van de deur die dichtgaat, en nieuwsgierig als ik ben open ik gelijk mijn ogen. Ik zie niemand, dus loop naar de woonkamer. Milo kijkt me aan. "Mat zei dat ik dit aan je moest geven." Hij overhandigt mij een briefje waar in duidelijke hoofdletters een adres opstaat, en een telefoonnummer. Ik kijk Milo vragend aan. "Hij zei alleen dat ik dit moest geven, niks meer." Ik knik en loop de slaapkamer in. Ik doe wat leuks aan en mijn schoenen en jas. Ik ben wel erg benieuwd waar ik naartoe word geleid.

Als ik buiten ben bel ik het nummer dat op het briefje staat. Als mijn telefoon een paar keer is overgegaan hoor ik een zware, oude mannenstem. Hij zegt iets in het Italiaans. Ik vraag of hij Engels kan en kom erachter dat hij een taxichauffeur is. Binnen twee minuten staat hij voor me. Ik stap in en laat de man het adres op het briefje zien. Hij knikt en stelt iets in op zijn telefoon. Ik zie dat het 19 minuten rijden is.

Ik kijk uit het raam, naar alle prachtige besneeuwde bergen, en skiënde mensen op de pistes. Ik glimlach. Deze vakantie is misschien wel het beste wat me is overkomen in een hele lange tijd. En we zijn hier pas een paar dagen. Ik ben echt benieuwd wat me te wachten staat. Niet alleen na deze nu nog 16 minuten durende autorit, maar ook daarna. Gewoon in de toekomst. Ik heb nochtans een heel volwassen leven voor me. De kindertijd heb ik nu ik 18 ben officieel afgesloten, wat best raar voelt. Ik voel een lichte traan over mijn wang rollen.

Tranen van geluk. Dat is lang geleden.

~ 1149 woorden ~

Oké net als het vorige hoofdstuk is dit misschien iets saaier maar wel goed voor de verhaallijn.

Volgende hoofdstuk wordt echt zeer leuk believe me.

Normaal heb ik altijd wel iets leuks te vertellen maar ik ben nu al 4 dagen ziek geweest dus geen leuke roddels over school ofzo :(.

Wel wil ik even mededelen dat de geluksmomentjes van Maud gebaseerd zijn op de constante geluksmomentjes van mezelf (het zijn er inmiddels echt tien per dag ofzo het is echt eng).

Soms zit ik in de les en moet ik dan zo stom glimlachen omdat ik m'n leven echt leuk vind ofzo en dan denk ik zo van 'wow als iemand me nu ziet denkt ie echt dat ik een psychopaat ben die net een eng plan heeft gesmeed iemand te vermoorden'.

Ja sorry ik ben beetje apart.

Tot de volgende lieve mensjess :)).

21 - 03 - 2022