Serious business

15) Trots

Mauds POV:

Ik weet niet goed wat ik moet doen. Holly sluit haar armen om me heen en er komen troostende woorden uit haar mond. Wat heb ik zojuist gezien? Matthy. Zoenend. Met Holly. Ik denk alleen maar aan het moment waar hij 'ik hou van je' zei, en mijn naïeve hoofd die het gelijk geloofde. Ik knuffel Holly terug als de woede me overneemt. Tranen rollen over mijn wangen en ik wil schelden, schreeuwen tegen de jongen die nu maar dom ongeveer 7 meter van me af staat.

Ik maak me los van Holly en loop terug naar de badkamer, waar ik de deur op slot doe en op de grond ga zitten. Was ik maar in de badkamer gebleven, dan had ik het niet hoeven zien. Ik wilde alleen de shampoo uit m'n kamer halen. Wat een gezeik. Het besef komt langzaam dat Matthy me waarschijnlijk alleen gebruikte. Waarvoor weet ik niet. Misschien om Holly jaloers te maken, hij vindt haar toch veel leuker dan mij. Dat zei Holly zelf.

Ik huil tot mijn tranen op zijn. Ik sta op en loop naar de spiegel om mijn vreselijke hoofd met uitgelopen mascara te zien. Ik staar naar het mesje. Er zit nog gestold bloed aan. Ik maak hem schoon en zet het op mijn huid. 'Ik hou van je'. Het spookt de hele tijd door m'n hoofd. Leugens. Ik weet dat ik er spijt van ga krijgen als ik weer terugval. Erg veel spijt. Boos gooi ik het mesje tegen de deur en het komt met veel lawaai weer op de grond. Ik wil niet meer.

Ik ga op het toilet zitten met mijn hoofd in m'n handen. Ik besef dat Matthy veel gevoelens in me heeft losgemaakt. Voor het eerst in heel lang voelde ik me oprecht weer gelukkig, en maakte ik plezier met de mensen waarvan ik houd. Het gevoel van rouw na het verlies van mijn moeder was het ergste verdriet dat ik ooit heb gevoeld, maar het idee van iemand verliezen zonder dat hij daadwerkelijk dood is voelt anders. Gewoon kut. Matthy gaat hierna waarschijnlijk gewoon vrolijk door met leven, terwijl ik huilend naar zijn reactie video's op 'mr. Frank Visser doet uitspraak' kijk.

Ik ben zo hopeloos. Hoe kon ik ook denken dat Matthyas Maarten het Lam, iemand die als hij wilde ieder meisje kon krijgen, mij leuk vindt. Ik lach door mijn tranen heen om mijn eigen domheid. 'Pull yourself together' is iets wat mijn moeder altijd zei als ik ook maar een beetje verdrietig over was. Ze was niet de beste therapeut, maar beter dan niets. Ik begin zachtjes te zingen. "Schuitje varen theetje drinken, varen we naar de overtoom..." Het maakt me rustig. Ondanks alle omstandigheden heb ik mezelf rustig weten te krijgen, zonder littekens aan te brengen op mijn lichaam. Een trots gevoel verwarmt mijn lichaam.

**

Matthy's POV:

Maud heeft zichzelf opgesloten in de badkamer. Ik wil niet weten wat ze daar gaat doen. Ik loop naar Holly en pak haar arm beet. "What the fuck doe je?" Ze grijnst. Bitch. "Oh, ik weet wel dat je mij leuker vindt, en zeg even heel eerlijk, ik ben toch ook veel knapper?" Ik stamel. Wat moet ik hier nou weer op zeggen. Nee, Holly is niet 'veel knapper'. Maud is 'veel knapper' en honderd keer leuker dan die vreselijke trut. "Oh en daarbij, voor jou is het ook kut om te moeten dealen met haar depressieve gevoelens en enge snijwonden op d'r armen en weet ik veel waar nog meer."

Ik kijk Holly vol ongeloof aan. "J-je weet het?" Haar gezicht veranderd van flirterig naar trots, bijna geniepig. "Natuurlijk, met zoveel wonden valt het bijna niet te missen hè?" "En je besloot haar niet te helpen?" Vraag ik nog steeds ongelovig. "Ja ik ben geen therapeut! Als ze hulp nodig heeft moet ze dat zelf maar zoeken. Mij niet bellen." Ze loopt weg. "Ik ga douchen in de àndere badkamer, waar niet iemand huilend op de grond ligt." Met een en korte, venijnige glimlach verdwijnt ze naar haar kamer. Zoiets doe je toch niet?

Ik ga tegen de badkamerdeur waar Maud is aanzitten. Ik pulk wat aan m'n nagels en hoop dat Maud er snel uitkomt, zodat ik alles kan uitleggen. Ik schrik van iets dat vanaf de andere kant tegen de deur wordt gegooid. Ik ga op de grond liggen en probeer onder de deur door te kijken. Ik zie het mesje liggen. "Nee niet weer." Fluister ik. Als ik iets beter kijk zie ik dat het schoon is. Heeft ze dan toch iets geleerd?

Na ruim 10 minuten wachten hoor ik de deur van het slot gaan. Ik sta als de brandweer op en kijk gelijk in de heldere, bloeddoorlopen ogen van Maud. Je ziet dat ze flink heeft gehuild. Ze schrikt even als ze mij ziet. "Lul." Kan ze uitbrengen als ze langs me heen loopt. "Maud! Wacht nou even, mag ik het uitleggen?" Ze draait zich om. Het voelt alsof ik in zo'n stomme film zit waar ik degene ben die vreemdging en op elk moment uitgescholden kan worden waarom ik zo'n kutmens ben, en dat ze me nooit heeft vertrouwd.

Maud zucht diep. "Wat valt er uit te leggen? Je hebt gezoend met Holly nadat je letterlijk een half uur ervoor zei dat je van me hield." Ze blijft opvallend rustig, waardoor ik ook rustig mijn verhaal kan doen. "Het was andersom, Maud. Holly zoende mij. Nadat je jezelf in de badkamer had opgesloten vertelde ze dat ze je nooit aardig heeft gevonden. Dat ze toch veel leuker en knapper was dan jij en dat ze niet begreep wat ik met jou moest. Die Holly is echt geen vriendin van je, ze gebruikt je alleen! Alstjeblieft, geloof me, ik hou van je!"

Ze kijkt me boos aan. "Ach hou op met je 'ik hou van je'. Hoe kan je nou zeggen dat ze me gebruikt? We zijn met z'n vieren al zo lang vriendinnen! En omdat je nu een fout hebt gemaakt geef je haar de schuld? Ik weet echt niet meer wat ik moet geloven." Met die woorden loopt ze haar kamer in en de deur voor mijn neus dicht. Het is duidelijk dat ze me even niet wilt zien. Ik weet oprecht niet wat ik verder kan doen om haar te laten geloven dat dit niet mijn schuld is. En over twee dagen gaan we alweer naar huis, dus ik heb niet eens meer genoeg tijd denk ik. Ik zucht diep en probeer de brok in mijn keel weg te slikken. Ik loop langs de andere badkamer naar de woonkamer.

"Matthyyy, kom met me douchen schat!" Klinkt de stem van die vreselijke Holly van achter de deur. "Hou je bek bitch! Je hebt mijn relatie verpest. Ik hou van Maud. Niet van jou en je stomme acties. Ik hoop dat je voor de rest van je leven alleen doucht!" Ik kan me niet meer inhouden. Tranen rollen over mijn wangen en ik ga op m'n bed liggen.

Hoe heb ik het nou zó hard kunnen verpesten?

~ 1175 woorden ~

Jaa daar was ik weer.

Meer dan een maand geleden van de vorige update maar ja had niet zo veel motivatie.. Nu weer wel gelukkig dus ik denk dat het niet weer zo lang gaat duren :).

Verder heb ik niet zo veel te vertellen behalve dat 29 april echt de beste dag van m'n leven was (nouja best half uur van m'n leven).

Ik zit echt bijna op 1k reads dus ben echt super dankbaar dat mensen dit nog steeds lezen ondanks m'n vet langzame updates hahahah.

Nouja dat was t weer en tot de volgende lieve mensjess

Xx

10 - 05 - 2022