Een moeilijke keuze!

Vijanden

Na wat wel een geweldige eeuwigheid duurde, trok ik me terug en keek ik in Niall zijn prachtige ogen. "Je bent echt heel bijzonder Jane, weet je dat wel?" Het karetje komt tot stilstand, we zijn al weer beneden. Niall helpt me galant uit het karretje. Gesela en Dennis die al beneden stonden zijn verstrengeld in een zoen. Niall slaat een arm om me heen en samen lopen we naar ze toe. "Ik wil jullie niet storen ofzo" zeg ik. "Maar we moeten morgen weer naar training Geseel." Gesela laat Dennis los en kijkt me verdrietig aan. "We kunnen toch nog wel even blijven?" Dennis lecht een hand op Gesela haar schouder. "Ik wil niet dat je weer problemen krijgt. Jullie zijn al zo ver gekomen! Van af nu komen we elke wedstrijd kijken, toch Niall?" Niall knikt "Wanneer hebben jullie weer een wedstrijd?" "Overmorgen om half 5." Zeg ik. "Maar we moeten nu echt gaan." Ik kijk om me heen en zie een klok hangen. Ik schrik en zie dat het al half één is. "Ships Geseel we moeten echt gaan." Ik geef Niall gauw een kusje op zijn wang en trek Gesela daarna mee naar de uitgang.

Weer bij het hotel aangekomen, lopen we stil naar binnen. Er staat niemand meer achter de ballie en het is helemaal stil. Het hotel lijkt zo wel uitgestorven. We sluipen door de gangen, en doen opgelucht de deur dicht als we in onze kamer zijn. Gesela laat zich direct op bed vallen en ik leg alvast mijn spullen klaar voor de training. "Jane, moet je dit zien." Gesela houd een briefje voor mijn neus. "Stop met deze competitie. De volgende keer is het niet alleen jullie wekker die jullie in de steek laat..." Lees ik hard op voor. "Waar slaat dit nou weer op?!" Gesela kijkt me vragend aan. "Ik weet het niet... Iemand wil wel heel graag dat we uit de competitie stappen." Ik lees het briefje nog eens. "Herken jij dit handschrift?" Vraag ik. "Mij komt het niet bekend voor. Het kan niet van Malissa zijn" Zeg ik als Gesela haar mond open doet. "Zij zet altijd hartjes op de ii." "Leo kan het toch ook geschreven hebben?" Blijft ze vol houden. "Heb je hem ooit zien schrijven? Maar dat doet er nu ook niet toe. Wat zal hij of zij bedoelen met: De volgende keer is het niet alleen jullie wekker die jullie in de steek laat?" "Geen idee" Zegt Gesela. "Laten we nu maar gewoon gaan slapen en ons er morgen pas weer druk om maken." Maar ik kan de slaap niet vatten en moet de hele tijd aan het briefje denken. Gesela denkt nog steeds dat Malissa hier achter zit, maar ik heb zo'n vermoeden dat zij het niet was maar Chanel.

Moe shok ik naar de kleedkamers. "Waarom moeten die training toch zo vroeg?" Mopperd Gesela. We doen gauw onze kleren aan en lopen de zaal in. "Vandaag gaan we partijtjes van twee tegen twee doen." Zegt de coach. Ze kijkt naar mij en Gesela. Jullie gaan dit keer tegen elkaar. Jane jij gaat met Monique en Gesela jij gaat met Malissa." "Wat?!" Roepen Gesela en Malissa tegelijkertijd. Ze kijken elkaar met een vernietigende blik aan. "Wij hebben dan wel opslag, zodat we nog een beetje kans maken om te winnen." Gesela balt haar vuisten, ik zie dat ze moeite doet om haar woede in bedwang te houden.

We nemen onze plaatsen in. Ik steek een duim op naar Monique. "Niet bang zijn om fouten te maken." Ze waait onzeker terug. Malissa slaat op, Monique probeert de bal naar me te passen maar de bal vliegt tussen haar vingers door. Malissa lacht. Zo word dit wel heel makkelijk, die bal was niet eens zo heel hard. De meiden aan de kant moeten ook lachen. Monique staart beschamend naar de grond. "Kop op Monique." Ik geef haar een schouder klopje. "Niet bang zijn voor de bal, je moet alleen nog een stap naar achteren doen als je de bal passt." |Ze knikt en gaat weer klaar staan. Malissa slaat weer op en Monique komt mooi onder de bal. Ik speel de bal hoog op en net als Monique wil gaan smashen roept Malissa heel hard boe. Monique raakt uit haar concentratie en ze slaat de bal in het net. Malissa lacht en de meiden aan de kant doen mee. "Malissa, dat is niet eens toegestaan." Bijt Gesela haar toe. "Gaat het Monique?" Monique knikt weer. Ik snap niet dat ze er niks van zegt. "Volgens mij heeft deze oefening geen zin. Zegt Manon, een van de meiden aan de kant. "De enigste die kan volleyballen is Malissa. Die andere trutten bakken er niks van." Ik kijk boos naar Manon. Oohw nee? Dat zullen we nog wel eens zien. Ik gebaar naar Monique dat ik wil wisselen van plaats. "Is het goed dat ik achter ga staan?" "Ehm, ja hoor." Monique en ik wisselen van plaats.

 Malissa slaat weer op. Ik speel de bal hoog naar Monique. Ze speelt de bal weer mooi hoog terug. Ik twijfel geen moment en smash de bal zo hard als ik kan op Malissa. Malissa gilt en de bal komt hard op haar handen terecht. Ze houd geschrokken haar hand omhoog. Een van haar nagels is gebroken. Er stroomt een klein straaltje bloed langs haar vinger. "Manon help jij Malissa even een om een plijster te gaan halen?" Vraagt de coach, die daarna naar mij gebaart dat ik bij haar moet komen. "Ik hoop dat ze uit het team word gezet." Hoor ik Malissa achter me zeggen als ik naar de coach loop. "Jane, dat was niet echt aardig van je." Zegt de coach met een ernstig gezicht. Dan verschijnt er een glimlach op haar gezicht. "Maar wel een mooie aanval, vanaf nu neem je Monique haar plek op het veld in. Ik ga maar eens even kijken hoe het met Malissa gaat." Ze loopt weg, richting de kleedkamers.

Ik loop naar Monique en Gesela. "Wat zei de coach?" Gesela en Monique kijken me vragend aan. "Ik zit voortaan niet meer op de bank, sorry Monique maar ik neem jouw plek in." Even staart Monique me aan en dan zegt ze: "Geeft niet hoor. Je verdient het." Ze knijpt even in mijn schouder en loopt dan weg. "Licht het nou aan mij, of was ze daar niet zo blij mee." Zegt Gesela. "We maken hier wel veel vijanden..." Gesela geeft me een knuffel. "Maar samen kunnen we ze aan!"