Απέξω σε μισώ, μέσα μου όμως σε αγαπώ

Κεφάλαιο 1ο

                                 Ήταν λίγες μέρες αφού γύρισα από τα Γιάννενα που τον ξαναείδα, τον ξεχώρισα μέσα στον κόσμο τότε με έπιασαν ρίγη και μια ταχυκαρδία όπως τότε, δεν ξέρω πως κατάλαβε ότι τον κοιτούσα όταν σήκωσε το κεφάλι του και η ματιά του έπεσε πάνω μου κατάλαβα ότι ο χρόνος που πέρασα μακριά του δεν είχε μειώσει στο ελάχιστο τον έρωτα μου, για εκείνον.

Πέρασε από δίπλα μου και για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου δεν άκουγα τίποτα μόνο την φωνή του να μου απαγγέλλει στίχους από το ποίημα του Γιώργου Βαρβέρη ΄΄Το σώμα σου και εγώ΄΄.

Έχουμε πολύ ταξιδέψει
το σώμα σου κι εγώ
έχουμε φανταστεί
όσα ένα σώμα κι ένα εγώ
μπορούν να φανταστούν.                         

                 Όταν άνοιξα τα μάτια μου, είδα στο χέρι μου ένα χαρτί με μια διεύθυνση, γύρισα τα μάτια μου προς τα αριστερά και τον είδα να μου χαμογελάει, εκείνη την στιγμή πήρα την απόφαση να τολμήσω ίσως για πρώτη φορά σε αυτόν τον έναν χρόνο που είχα να τον δω, να ξαναχαθώ σε αυτόν τον έρωτα χωρίς να ακούσω κανέναν. Τον περίμενα έξω από το σπίτι του, όταν τον είδα να παρκάρει το αυτοκίνητό του και να περπατάει προς το μέρος μου, μου ήρθε να το βάλω στα πόδια όπως όταν έσκισα το γράμμα του. 

«Που πας Αργυρώ, πάλι θεωρείς το φευγιό την πιο εύκολη λύση;» με ρώτησε εγώ ένιωσα ντροπή που δεν του είχα ξεκαθαρίσει ότι τον πίστεψα από την αρχή στο ότι δεν πάτησε εκείνος την σκανδάλη και δεν έφταιγε για τον θάνατο του αδερφού μου.Τον άφησα να με πιάσει απ' την μέση και ανεβήκαμε με το ασανσέρ στον πρώτο όροφο που ήταν το σπίτι του.Με το που έκλεισε η πόρτα του διαμερίσματος πίσω μας, δεν άντεξα και τον φίλησα, εκείνος με σήκωσε στα χέρια του και με μετέφερε στην κρεβατοκάμαρα, ένιωσα να καίγομαι απ' τα φιλιά του και λάτρευα αυτή την φωτιά που με είχε δέσμιά της, όπως και το να ακούω ανάμεσα στα βογγητά μας, να μουρμουρίζουμε όλα αυτά τα «σ' αγαπώ», που δεν είχαμε προλάβει να πούμε ο ένας στον άλλον.

Αρετούσα