Ξύπνησα από τον αέρα που χτυπούσε τα κλειστά παραθυρόφυλλα, γύρισα μέσα στην αγκαλιά του και απλά κοίταξα το πρόσωπό του, τα χείλη του που μου είχαν χαρίσει στιγμές άπλετου πάθους και έρωτα αυτές τις δύο μέρες. Σηκώθηκα σιγά-σιγά απ' το κρεβάτι και πήγα να κάνω ντους, αφού τελείωσα, τυλίχτηκα με την πετσέτα και βγήκα, εκείνος ακόμη κοιμόταν, έβαλα ένα πουκάμισό του και πήγα στην κουζίνα να φτιάξω έναν καφέ να πιώ.
Αφού έφτιαξα τον καφέ μου και έκατσα στο σαλόνι να τον απολαύσω, βλέποντας από το ορθάνοιχτο παράθυρο την βροχή και τον αέρα να έχουν μπει σε έναν αγώνα κυριαρχίας, το μάτι μου έπεσε σε ένα τετράδιο το οποίο μου κίνησε αμέσως την περιέργεια, το άνοιξα και αμέσως χάθηκα στις λέξεις που ήταν γραμμένες.
<<Αγάπη μου αφού δεν σε έχω δίπλα μου, ας σου γράψω, τουλάχιστον θα σε νιώθω κοντά μου έστω και έτσι, ξέρεις ένας φίλος εδώ μου 'χει πει ότι ''στο χαρτί μικρέ γράφουμε για να πούμε ότι δεν θα λέγαμε αν είχαμε μπροστά, τον άνθρωπο μας, δεν θα μιλάγαμε είτε από ντροπή, είτε για να δείξουμε ότι είμαστε σκληροί''. Εγώ τελικά επέλεξα να σου γράψω, μπορεί κάποια στιγμή κάποτε να ξανασυναντηθούμε, όπως ακριβώς βρεθήκαμε σε εκείνο το ταξίδι>>.
<<Καλημέρα Αργυρούλα μου, ξέρεις όταν ανοίγω τα μάτια μου και συνειδητοποιώ ότι δεν είσαι δίπλα μου, η απουσία σου με κάνει να θέλω να εξαφανιστώ από όλο τον κόσμο, να ταφώ ζωντανός>>.
Διάβαζα μέχρι που ένιωσα ένα χέρι να μου παίρνει το τετράδιο και να με κλείνει στην αγκαλιά του, με έσφιξε πάνω του, χωρίς να μιλήσει για να σπάσει τα αναφιλητά και τα δάκρυά μου, που έτρεχαν ποτάμι, με φίλησε στα μαλλιά και απλά μείναμε αγκαλιασμένοι.
Αρετούσα
ESTÁS LEYENDO
Απέξω σε μισώ, μέσα μου όμως σε αγαπώ
FanficΟ Αστέρης και η Αργυρώ δύο άνθρωποι που ερωτεύτηκαν βαθιά χωρίς όρια αλλά χώρισαν από διάφορες πλεκτάνες των γύρων τους, κρυμμένα μυστικά και ένα ατύχημα, τα όνειρά τους έγιναν σκόνη στον άνεμο, θα είναι πάλι μαζί και αυτή την φορά θα κρατήσει;;
