Yoruldum artık.Gerçekten çok yoruldum.Bu kadar yükü sırtımda taşıyamıyorum artık.Onları bekliyorum... Yıllardır,aylardır,günlerdir bekliyorum pencerenin başında.Bir ümit vardı kalbimde, ne kadar küçük de olsa.Bir gün dönerler diye bekliyorum.Ama yeter artık!! Gerçekleşmeyecek hayaller kuruyorum bir çocuk gibi.Bu yaşımda beni bu kadar acıya mahkum eden "o" insanlar gelse bile hangi yüzle bakacaklar gözlerime. Ne düşünmüşlerdi sanki o gün beni bir kenara atıp hayatlarına devam ederken.Evet ben büyüdüm ve tek başımayım bu adaletsiz dünyada. Bana sahip çıkacak kimse yok. Canım acısa benle ağlayacak,sevindiğimde benle gülecek kişi. Hayır! Öyle biri yok ben bu acılara katlanamıyorum artık. Kalbimin,kendimin ne istediğine karar veremiyorum."Ama yeter! Sonlanacaktır bugün burada kaderim.Ne bir altın, ne bir elmastır benim istediğim.Göz yaşım dökülmesin artık,dayanmıyor kalbim.Duy sesimi Tanrım.Sadece budur benim dileğim."
Hemen sıramdan kalktım ve merdivenleri çıkmaya başladım. Öğle arasıydı ve herkes "arkadaşlarıyla" birlikte gülüşerek yemeklerini yiyorlar bir yandan da sohbet ediyorlardı. Artık beynimin acı çekmesine dayanamıyordum. Bana sürekli fısıldıyordu. "Bu sefil hayatına son ver seni gereksiz mahlukat" Haklı mıydı yoksa değil miydi bilmiyorum ama umurumda değil. Söylediğini yapacağım ve kendime bu eziyeti çektirmeyi keseceğim artık. Vücudum beni terk etmeden ben onu terk etmeliyim çünkü en kolayı buydu.Çatı katının kapısını açtığım gibi müthiş bir manzara ve temiz hava karşıladı beni.Ölümümüm böyle güzel bir günde olacağını hiç tahmin etmezdim.Hatta öleceğimi hiç düşünmezdim bile.Acaba öldükten sonra bana ne olacaktı? Bu gerçekten bir merak konusuydu ama bunu görmeden öğrenemezdim.Yavaş adımlarla boşluğa doğru yürüdüm. Titremeye başladım ama pes etmemeliydim özgürlüğe bu kadar yakınken. Ve nefesimi tuttum. Artık boşluktaydım...
Arkadaşlar bu benim ilk hikayem.Lütfen beğenilerinizi eksik etmeyin ^^ "22 Nisan2015"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tanrı'nın Hizmetkârı
Fantasy...Bitmeyen koşuşturmanın arasından sıvışıp, bulunduğu okulun çatısına çıktı.Her şeyin sona erdiğini düşünüyordu artık.Yavaş adımlara ölüme karşı son adımlarını attı.Ve yavaşça kendini boşluğa bıraktı.Bir anda kalbinde duyduğu pişmanlık ile tanrıya...
