Fiery Alaska

Hoofdstuk 12

"Alaskatje",roept Roy terwijl we naar de camping wandelen. "Schatje!",zeg ik lief. Ik heb dus ongeveer een halve fles vodka en 4 biertjes op. Ik ben wasted af. "Ik zou zo met je trouwen",zegt hij wazig. Hij is ook stoned eigenlijk. Hij tilt mij op en gooit me op zijn schouder. "Ik ga je meenemen en verkrachten",zegt hij. "Het is deze keer dan niet verkrachten want ik ga het leuk vinden",zeg ik serieus. "Deze keer niet?",zegt Milan. "Ja Milo",zeg ik terwijl ik op mijn handen. Hij kijkt met een zielige blik. Ik richt me weer op Roy. "Alaska je kont is zo mooi!",lacht hij terwijl hij er op klopt. Ik moet zohard lachen ik heb geen idee waarom.

pov Milan

Heeft Alaska nu net gezegt dat ze verkracht is geweest? Dat komt wel hard aan. Ik heb al wel gemerkt dat ze achter haar blije bakkes, zich niet altijd goed voelden. De manier waarop haar mooie ogen soms verdriet uit stralen. Eigenlijk maakt het mij vanbinnen kapot nu ik dit weet. Ik ben al verliefd op haar sinds altijd. Ik zie wel dat ze iets heeft voor Roy, Roy natuurlijk ook voor haar. Net zoals iedereen. De manier waarop ze lacht, ze maakt iedereen gelukkig in haar buurt, zonder dat ze het door heeft. Ik denk dat ze wel weet dat ze knap is. Uiteraard als iedereen het tegen je zegt. Maar ik weet dat ze onzeker is maar ze stopt het weg omdat ze niet zwak wil zijn of gekwetst wil worden. Omdat ze al zo vaak gekwetst is. Hoe moet het wel niet zijn om, in een pleeg gezin op tegroeien om dan door situaties, weg te moeten om dan een paar jaar in een weeshuis te zitten. Zonder familie, geld, echte liefde. Dan moet je naar een vreemde stad. Naar je 'moeder'. Dan nog eens bij een jongen die super grof kan zijn. Je leven moet heropgebouwt worden. Wat er nog over was van haar leven eigenlijk.