SESSİZ DÜŞES ~ Hyunin

Gizemli Kadın [1]

"Yani bu nedenle Bay Choi sizden ayrılmanızı isteyeceğim"

-Siktir, Kwan ne diyorsun sen!

Sinirlenmemin üzerine Kwan hızlıca ayağa kalktı:

-Sesini alçat Jiwoon.

- Bay Choi'ye ne oldu ?

- Yapabileceğim bir şey yok, senin işten çıkman istendi.

- Yapabileceğin çok şey vardı ama bir bok yapmak istemedin.

- Ne dersen de bu hiçbir şeyi değiştirmeyecek Jiwoon.

-Bu şirket benim sayemde bu halde Kwan! Bunu benden nasıl alırsın? Her şeyimi verdim ben buraya!

- Jiwoon, uzatmaya devam edersen korkarım ki güvenliği çağırmak zorunda kalacağım.

- Her zamanki gibi... Birilerine muhtaçsın. İleride senin de kıçına tekmeyi atacaklar.

- Kendine iyi bak Jiwoon.

- Tabii...

Hay sikeyim! Bütün hayatımı bu şirkete ileride tekmeyi yemek için mi adadım!

Ben Choi Jiwoon. 29 yaşında bir mühendisim. En yakın arkadaşımla ortak şirket kurup beraber Kore'nin en iyi şirketlerinden biri haline geldik. Tabi buralara gelirken hayatımı hiç yaşamayarak tamamen işkolik biri olmam gerekti. Ancak ben bundan hiçbir zaman şikayetçi olmadım. Küçüklüğümden beri yaşıtlarımdan farklı olarak çalışmayı ve araştırmayı seven, her şeyi merak eden bir yetimdim. Bu da bana hep artılar kazandırıp beni en sonunda tanınan bir iş adamı haline getirdi.

Ve şimdi ise her şeyimi kaybettim.

Kwan itinden kazık yiyeceğimi nereden bilebilirdim ki?

Markete girip poşet dolusu bira aldıktan sonra sessizce bir banka oturup denizi izlemeye başladım. Kendimi öldürse miydim acaba? Hayır, bu sadece o piçleri rahatlatırdı. Dava mı açsam? İşe yaramaz, tamamen boka batmıştım. Kwan yüzünden ne birikimim vardı ne bir şeyim.

Saatlerce aynı yerde oturup kendimi iyice içkiye vurdum. Sonuçta eve dönünce yapacak hiçbir şeyim yoktu, toparlanmak dışında.

Gecenin ilerleyen saatlerinde biraz ilerimden bağırış ve kahkaha sesleri duydum. Serserilerin dolanma vakti gelmişti sanırım. Neyse, burada oturup içmeye devam edecektim.

Ancak aynı yerden bir kadının çığlığını duyunca istemsizce ayaklandım. Gerçi beni de ilgilendiren bir şey yoktu. Bulaşırsam sadece gereksiz yaralanacaktım. 

Kadının çığlıkları adamların kahkahalarıyla beraber yükselmişti.

Off...

Oraya koşmaya başladım. İyi ki içki bağışıklığım çok yüksekti. Gerçi biraz başım dönüyordu ama...

Vardığımda beş tane adam orta yaşlı bir kadının etrafını çevrelemişti. Bana en yakın adamın başına içki şişesiyle vurduğumda diğer dördü bana dönüp küfürlerle üzerime atladılar.

Tekrardan "off"...

15 dakikaya yakın süren kapışmadan sonra hepsinden kurtulmuştum. İşim gereği kendimi savunmam gerektiğini de bildiğimden iyi ki dövüş sanatları eğitimi almışım.

Gerçi yine de karnıma ve sırtıma güzelce darbeler yedim.

Hafifçe doğrulup yaşlı kadını yerden kaldırdım. Simsiyah bir elbise ve parlak siyah bir ceket giymişti.

-Teşekkürler genç adam.

-Evet... Her neyse...

Tüm bedenim korkunç bir şekilde sızlıyordu. Arkamı döndüm ve yürümeye başladım. Ancak daha üç adım bile atmamışken kadın arkamdan seslendi: