Net yazmamalıymış şair içindekilerini
Karışıklık içinde bir fısıltı değsin birinin ruhuna
Ruhu ateşle harmanlansın acı sonra sevgi bahşetsin.
Sonralardan yine bir sonraya yaraları kabuk bağlasın.
Kaşındıkça, kaşısın, kanasın yine kabuk bağlasın.
Tenine tenin değil, kelimelerin değsin.
Kalbine aşk değil, acıyla kederin mayhoşluğu aksın.
Gözlerin kapansın, karanlığın aydınlığın belki de
Hayali arkanda bırak sonra alırsın, gözlerin kapansın
Biraz huzur, huzur çiçekleri, huzur melodileri çınlasın...
Eğer ağırsa dünya yüklerin yarılmış yaralarında, at!
At, sula, güneşi ver, toprağı sevdir, çiçekler açsın.
Çiçekleri bir bir kopar dağıt insanlığın yaralarında
Küçük çoçukların hıçkırıklarına armağan et, gözyaşları sönsün.
Koparılmışsa çiçeklerin boşver mutlular, yaralarında oluk oluk kan aksada
Dilin sussada her bir uzvunu ateş yaksada
Gözlerin ve çiçeklerine bir ruh, ruhlar açsın.
Hayat yorgunluğundan hastalansanda , dilini çöz.
Bilirsin artık bu acı fazla, Elim yukarıda yalvarırım.
ALLAH'IM yaralarımdan sar beni, merhametinle öp.
