söyle, bu şehirde nasıl bi tür yarın aramam gerekiyor?

for yoongi

"neden bir insan, yüreğinde olan şeyleri açık saçık söylemez ki?"

- dostoyevski

20.03.2022

merhaba yoongi,

yeni doğmuş bir bebek kadar temiz olan kağıda ancak bunu yazabilmişti. ne diyebilirdi ki? konu hakkında karmakarışık şeyler düşünüyordu. birini tutup sadece onun hakkında düşünmek istese bile düşünceleri çok hızlı bir şekilde aklından geçiyor ve sadece sorularına soru katıyordu.

üstelik ne ne yazacaktı? teşekkür mü edecekti? belki blog hesabına söyledikleri için araya sıkıştırabilirdi. ama teşekküre dayalı bir mektup yazamazdı. sorunlarından bahsedilmiş bir kağıda yanıt olarak sadece kendini ilgilendiren bir yere odaklanıp cevap veremezdi. aslında verebilirdi ama vermek istemedi. birinin ona içini açacak kadar güvendiği için anlattığı şeyleri görmezden gelemezdi. bir insanın tüm duyguları ile çaldığı kapıyı yüzüne kapatmak veya duymazdan gelmek hoseok'un karakterine uyan bir davranış değildi.

çünkü hoseok, biri yüzünden üzülmenin ne kadar kırıcı ve çaresiz bir şey olduğunu biliyordu. birine bunu yaşatacak kadar kötü biri olmak istemiyordu.

bu yüzden teşekkür olayını ele almadan çöpe attı ve ne yazabileceğini düşünmeye devam etti.

eline aldığı kalemi bir aşağı bir yukarı sallayıp durdu. tanımadığı birine nasıl bir cevap yazacağını bilmiyordu. kalemi masaya fırlatırmışcasına bıraktı. bu mektubun onu hoşnut eden bir tarafı olduğu gibi sinir eden bir tarafı da vardı.

hayatının mükemmel olduğundan bahsedilmişti.

oturduğu sandalyede arkasına yaslandı. göğsünü şişirerek derin nefes alıp, verdi. daha demin fırlattığı kalemi tekrar eline alarak bu sefer dürüst olmayı düşündü.

ona mektubu yazan kişinin - yoongi'nin – olduğu gibi bazı şeylerden bahsedebileceğini düşündü. zorunda değildi. mektup yazıp cevap vermek gibi bir zorunluluğu da yoktu. bunu yoongi de söylemişti. isterse yırtıp atabilirdi.

ama istiyordu.

sorun da buradaydı. hoseok bir cevap yazmak istiyordu. bir şeyler anlatmak ve hislerinden bahsetmek istiyordu.

mükemmel olmadığını haykırmak istiyordu.

bu isteğe karşı koymadı. karşı koymak gibi bir düşüncesi de yoktu.

aynı yoongi'nin de dediği gibi nedenini bilmediği bir güven ve sıcaklığı da hoseok, yoongi'ye karşı hissetmişti. bu yüzden yeniden kalemi kağıda değdirdi. yoongi her kimse ona anlatacak şeyleri vardı. umarım o da beni dinler diye geçirdi içinden hoseok. ama nedense dinleyeceğine emin gibiydi. bu hissi ve nedenini kanıtlayamazdı ama yazmak konusunda daha çok gaza getirmişti.

merhaba yoongi,

aslında mektubu bana attığın ve hislerinden bahsedecek kadar güvendiğin için teşekkür ederim. bir de hesabım için dediklerine de minnettar olduğumu söylemek isterim. 

evet, posta kutuma bir mektup geldiğinde çok şaşırdım. herhangi bir yerden mektup beklemiyordum. ama içimdeki hala var olan harry potter hayranı olan tarafımın heyecanlanmadığını söylesem yalan söylemiş olurum.

bu mektuba nasıl başlamam gerektiğini çok düşündüm. ve hala bir sonuca varamadım. bu yüzden fazlasıyla saçmalarsam özür dilerim. bu gibi şeylerde pek iyi değilim.

bana anlattıklarından bir şey gözüme çarptı. nedense hep küçümseyeceğimden korkmuşsun. ya da düşünmüşsün. bu yüzden sık sık uyarılarda bulunmuşsun. sanırım fazlasıyla kontrolcü davranıyorsun. ama merak ediyorum. bu kontrol hareketleri seni yormuyor mu? yoksa daha mı rahat hissetmeni sağlıyor? ben ikisinin de olduğunu düşünüyorum.