cute and beautiful | hyunin

22💫

Hyunjin'in doğum günü şerefine bugün iki kurguya yeni bölüm attım, dün gece de atmıştım tabi :)

Story bölümü..Fight var Fight!!

Kontrol etmedim

İyi Okumalar..

***

Hyunjin pov.

Şuan olduğum konumu, yaşadığım mutluluğu yıllarca beklemiştim. Ne kadar zorluklar çıksa da karşımıza, ne kadar kötülüklere yenilsek de yine de beraberdik, başarmıştık. Onu tamamen affetmiş değildim, içimde bir yerlerde ona karşı hala kırgındım. Ancak bu onu sevmeme, onunla mutlu olmama engel değildi.

Dün çocuklarla uzun zaman sonra tekrar bir araya gelmiştik, ne kadar Changbin, Jeongin'e hala gözlerini kısıp parmaklarıyla onu izlediğini belirten hareketler yapsa da güzel geçmişti. Uzun zaman sonra ilk defa bu kadar neşeli, enerjik hissetmiştim. Tüm gün boyunca sürekli gülmüştüm ve Jeongin'de beni yüzünde ki ufak gülümsemesi ile izlemişti.

Şimdiyse dersler çoktan bitmişti ve biz diğerlerini bekliyorduk, bahçede ki kamelyada sadece ikimiz vardık. Etraftaki insanlar bizi asla yan yana görmedikleri için şaşkın şaşkın baksalar da umursamadık. Onun kolları arasındaydım. Bir elimle ensesinde ki saçlarla oynuyordum diğer yandan da gözlerimi kapatıp gülümsüyordum, buna engel olamıyordum ki. Dudaklarım boynuna değiyordu, arada ufak öpücükler sunuyordum beyaz tenine.

"Hyunjin"

"Hmm?"

Mayışmışlık içerisinde onu cevapladığımda kıkırtısını duydum. Saçlarıma sıkı bir öpücük kondurup, tekrar elleriyle okşamaya devam etti. 

"Rahat mı yerin bari?"

"Nasıl rahat, anlatamam"

Bu kez kahkaha atmış ve bedenimi kendisinden ayırmıştı, mızmızca geri sarılmaya çalıştım ancak yüzümü elleri arasına alıp kapalı gözlerimi açmama sebep oldu. Göz göze geldiğimizde bana gülümsedi ve dudaklarıma bir öpücük kondurup geri çekildi. Gülümsemem genişledi, bunu yapmasını her şeyden çok seviyordum. Tüm gün boyunca yapsa sesimi çıkarmazdım.

"Seni seviyorum"

Sözleri karşısında utanarak gülümsedim, yanaklarımın kızardığına adım gibi eminim. Bunu ne zaman söylese böyle bir heyecan kaplıyordu vücudumu ve kızarıyordum. 

"Bende seni seviyorum"

Ardından bir tane daha öpücük, bir tane daha.. Yanaklarımdan tutup başımı kendine çekiyor ve dudaklarıma kısa öpücükler bırakıp geri çekiyor ve tekrar aynısını yapıyordu. Kıkırtılarım artık kahkahalara dönüyordu, sonunda yanaklarımda ki ellerini tuttum. İnsanların içindeydik artık durması gerekiyordu.

"Biri görecek"

Etrafıma kısa bir göz attığımda okulda neredeyse kimsenin kalmadığını gördüm, burada olanlarsa bize bakmıyordu bile.

"Görsünler"

"Umursamaz"

Koluna çok sert olmayacak şekilde vurduğumda bir kez daha yaklaştı dudaklarıma ve bu sefer dudaklarını oynatmadan ve geriye çekilmeden bekledi. Yaklaşık beş altı saniye öyle durduktan sonra geri çekildi. Bu sefer biraz daha sert vurdum koluna. Ya biri görse, müdüre nasıl açıklarız ki bunu? Tamam okulda bizim gibileri elbet vardı ancak gizliyorlardı bunları.