ÖLÜMÜN KIYISINDA

-II-

Kasaba halkını huzursuz eden saldırılar şiddetini arttırdı ve halk çareyi kaçmakta buldu. Yaklaşık bir aydır planlanan bu tahliye işleminin başlayacağı gün geldi çattı. Değerli eşyalarını ve bir miktar erzakla kasabanın dışında, gidebilecekleri en uzak yere gitmek için yola koyulacaklardı. Patlama ve çatışmalar bu eski kasabayı yerle bir etmişti. Her gün etraftaki toz bulutları arasında koşuşturan insanlar, ve korku dolu gözlerle çatışmaları izleyen çocuklar...
Yaklaşık 120 kişilik küçük kasabada son haftalarda hastalananların sayısı iyice artmıştı. Ve bu hastalık iki küçük canı hayattan kopardı. Kasabanın neşesi, biri 8 biri 11 yaşındaki iki çocuk bu nedeni ve tedavisi bilinmeyen hastalığa kurban gitmişti. Aileleri huzursuz eden bu hastalık için defalarca yardım talep edildi fakat bir çare bulunamadı. Temas halinde yayılan bu virüsün belirtileri fark bike edilmiyor. Hastalığın bulaşmaması için bu tahliye işleminde hastalıklı olanların gelmesi engellenicekti.
Gece saat iki sularında hazırlıklar tamamlandı. İkişerli sıra halinde yürünecekti. Sırayla herkese bu virüse sahip olup olmadığı soruluyordu. Sıra bir anne ile çocuğuna geldi. Sorulduğunda panikleyen küçük kız meraklı gözlerle onları izleyen insanlara bakıp hıçkırıklar içinde ağlamaya başladı. Annesinin telaşı her yerinden okunuyordu. Ve bir anda çocuğunu belinden kavradığı gibi kasabanın aksi yönüne koşmaya başladı. Askerlerden biri havaya uyarı ateşi açtı. Ve arkasından geri dönmesi için bağırdı. Yavaşlayan anne bir kaç saniye içinde durdu. Kimseden ses çıkmıyordu. Anneye arkadan bakan halk hızlı ve derin nefes aldığını omuzlarının hızlıca yukarı ve aşağı inip kalkmasından anlamışlardı. Ve çocuğunu soğuk kanlılıkla yere indirip yüzünü insanlara döndü. Ve o anda hiç ama hiç istenmeyecek bir durumla karşı karşıya kalındı. Ani bir silah sesiyle irkildi herkes. Kimse ne olduğunu anlamadan anne yere yığıldı çocuğunun gözlerinin önünde. Çok uzun sürmedi sessizlik ve bir ateş daha. Anne ve çocuğunun cennete yolculuklarına tanıklık etti tüm insanlar. Çaresizlik tam olarak buydu bir anne için. Ateş sesleri arttı ve kasabanın tozlu yolları cesetlerle doldu. Karanlıktan gelen ani ve parlak ışıklardan gelen mermiler bir çok ruhu bir kaç saniye içinde ayırdı bedenlerinden. Tedirgin olan askerler rastgele ateş açmaya başladı ormanlık alanı hedef alma çabaları içerisinde. Yaklaşık bir dakika süren ateş sesleri aniden kesildi ve kahkaha sesleri yükseldi ormandan. Acı bilanço günün ilk ışıklarında anlaşılmıştı. Tahliyeye dakikalar kala yaklaşık kırk kişi, kendini kurtarma pahasına canından olmuştu...
Bu ne ilk ne de sondu...