''beep beep ... beep beep'' met een harde klap sla ik op m'n wekker . Eindelijk het is zaterdag . ik strek mijn armen en spring uit mijn bed . niet dat ik vandaag plannen heb , maar zaterdagen zijn nu eenmaal zo ontspannen . ik loop naar mijn raam en open mijn gordijnen . wouw ik geniet telkens weer van dit zicht . het zicht van mijn kamerraam kijkt uit op een parkje met in het midden een fontein . in de winter is het echt een prachtig fenomeen . kinderen die in het park sneeuwmannen maken of elkaar bekogelen met sneeuwballen . maar dat duurd nog effe want we zijn hartje juni . ik loop naar mijn kamer deur waar 1 grote spiegel tegen geplakt is . ik zie me zelf een niet zo slechte verschijning vind ik zelf , blauwe ogen , 1m85 , bruin haar . ''jup darryl je ziet er weer lekker uit '' grapte ik naar mijn spiegelbeeld . ik ben darryl steele . ik zou graag zeggen dat ik een ''dood gewone'' jongen ben ,maar dat ben ik niet volgens de dokters toch niet . ik weet het nog goed ik was 6jaar en moest naar een soort ''test centrum'' daar kreeg ik te horen dat ik autisme had . niet dat ik me zo voel maar de stempel is er wel ''autist''
