CHAPTER ONE
"XIENA!!!" tawag ng kanyang mabuting tita. ^_^
"'Di ba aalis na sa inyong paaralan at mamamalagi na sa Maynila si Maxwelle?" paglilinaw nang kanyang Tita Euphie.
Ang tita Euphie niya ang kanyang paboritong tita dahil siya ang isa sa mga nakasaksi sa napakabatang pag-iibigan (mang maituturing) nila ni Max.
Siya rin ang nag-aasikaso sa kanya tuwing wala ang kanyang mga magulang at naghahatid-sundo sa paaralan.
"Ah! Oo nga po pala!" tugon naman niya sabay batok sa sariling ulo at nag-peace sign habang nakangisi...
Ganito itsura... ^__^ v
Pagkatapos noon tumalikod siya at umakyat patungo sa kanyang sariling silid.
Aktong pagtalikod niya nakaramdam siya ng pait at kirot sa dibdib...
ngunit pinaltan niya ito nang tuwa at bagong pag-asa...
Positive thinker kasi siya eh!!! bait na bata!!
Dulot ng pagkirot nang kanyan dibdib ay ang katotohanang magkakahiwalay na sila ng kanyang minamahal na si Max at maaring makalimutan na siya nito at hindi na magkita kailan pa man.
Damang-dama niya ang pangungulila sa nilalang na unang nagpatibok ng kanyang murang puso.
Mamimiss niya ito ng sobra sobra...
Ngunit humugot pa rin siya ng magandang dahilan upang maiwaksi ang lungkot na nararamdaman.
Sapagkat roon gaganda agad ang buhay ng binata at dagling matutupad an mga pangarap nito sa buhay.
"TOK! TOK!"
Dali-dali niyang pinahid ang mga namumuong luha sa kanyang mga mata at inayos ang sarili.
Bahagya siyang ngumiti upang ikubli ang kalungkutang nararamdaman.
Tumikhim siya ng kaunti upang pawiin ang nakabara sa lalamunan at nagsalita,
"Tuloy po!" ani niya na medyo garagal ang boses.
Bumungad sa kanya ang kanyang Tita Euphie kaya bahagya siyang ngumiti.
Lumapit ang tita niya at nagtanong,
"Di ba sabi sa inyo nang pinsan mo na magdala daw kayo na kahit na anong remembrance at picture? Meron ka na ba? Sabihin mo lang kung wala pa, ha?"
"Napakasuportive talaga ng tita ko!!! Love you tita!!!" sambit na lamang niya sa kanyang isip...
Agad siyang tumango at nagpaalam. Mas mabilis pa siya sa alas-kwatrong naghanap nagn kanyang larawan. May naisip na siya at maaring ibigay kay Max ngunit kahit anong galugad, pagahhalungkat at pagbabaliktad ng kanyang kagamitan ay hindi niya pa rin makita.
"Nasaan na ba iyon???!!" nakakaasar na!!! -.-'
___________________________________________
Lumabas siya ng kanyang lungga at nagbabakasakaling mahagilap niya ito sa kung saan. Paroo't parito ang trip niya, silip dito, silip doon, halungkat dito, halungkat doon, sa kasamaang palad di niya pa rin ito nakita.
Bigo siyang naglakad pabalik sa kanyang silid nang mapansin siya nang kanayng ama't ina na lulugo-lugong naglalakad.
"Xiena?! May hinahanap ka ba? Kanina ka pa pauli-uli dito eh." malumanay na tanong ng kanyang pinakmamahal na ina.
Tumungo lang siya bilang sagot. (ganito mukha o... -.-" )
"Aaah..." ngumti ang ama't ina niya. Alam nila ang dahilan kung bakit hindi siya mapakali. "Ito bang hinahanap mo, anak?" sabay labas nang munting larawan mula sa isang kahita.
