Proloog

94 4 3
                                    

Ik was dapper en moedig, ook al lag alles onder het bloed, er was iets waardoor ik door bleef gaan.

Mijn handen waren steenhard, dat ze iedereen konden verslaan, en alles om me heen veranderde in bloed. Het bloed van mijn besmeurde rode handen, mijn handen die tig doden hebben geraakt.

Nu kon ik het bewijzen. Ik kon mijn eigen toekomst schrijven.

En dat deed ik ook.

Ik rende als de wind, naar het doelwit, maar ondertussen was ik aan het sterven van het bloed dat uit mijn lichaam stroomde.

Maar toch was ik trots op mezelf.

Trots op mijn ongeschreven dood.

Eeuwenoud: Een beginnende oorlog [Herschrijven]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu