Eeuwenoud: Een beginnende oorlog [Herschrijven]

Ontdekking

Ik liep naar buiten en snoof wat frisse lucht naar binnen om weer helder na te kunnen denken. 
'Een leerling van Ever After High,' hoorde ik iemand opeens zeggen, 'Ik hoorde dat ze arrogante trutten waren.'
'Laat me los jullie.. monsters!'' schreeuwt een meisjesstem angstig.
Langzaam liep ik de kant op van de stemmen, en keek ik de hoek om. Er stond een meisje, haar huid was groen, net zoals haar felle haar. Er groeiden takken aan haar voet, net zoals de bloemen in haar eigen haar. Ik geloofde niet wat ik zag. Naast het begroeide meisje, stond een meisje met een donkere huidskleur, ze had golvend zwart haar tot haar rug met blauwe lokken, die goed bij haar kleding paste. Ik keek deze keer beter om te zien wie ze hadden. Het was Cedar.

'Vertel ons over deze school,' dwingt het meisje met het groene haar Cedar te vertellen.
'Ik weet niet veel, oké?' antwoordt Cedar angstig terug. 'Er zijn de rebels en royals, sommige hebben een goede toekomst, anderen hebben een minder goede,'
'Kunnen we hier ook iemand die Apple heet vinden?'
'Ja, hoezo?' 
'Mooi, dan zijn we klaar.' knikt het andere meisje, terwijl ze met een krul van haar haar speelt.
'Oké, want ik weet niet of ik haar langer uit kan staan.' zucht Venus opgelucht, terwijl ze Cedar uit haar handen laat vallen waardoor ze een flinke val maakt.
De twee vreemde figuren keken hoe Cedar op de grond lag te kreunen, maar waren niet van plan om haar nog te verlaten. Apple was in gevaar, waren ze van plan om haar te vermoorden?
Ik zocht naar mijn mobiel in mijn tas, zodat ik Maddie of Apple meteen kon waarschuwen. Alleen het gerinkel van mijn ringtone, was me al voor.

'Hoor je dat?' fluistert een van ze.
'Hierachter!' schreeuwt de ander kil, terwijl ze zich meteen omdraait.
Ze hadden me gezien.
Ik probeerde zo ver mogelijk weg te rennen, maar de vreemdelingen, waren sneller.
Op een gegeven moment deden mijn benen zo veel pijn, dat ze op breken stonden. Het was afgelopen. Ik liet een zucht en stopte, maar voordat ik het wist stonden de twee alweer voor me. Ik keek ze recht in hun doordringende ogen aan.
'En wie ben jij?'
Ik probeer weer weg te rennen, maar ze hielde me snel tegen. 'Ho, ho, ho!'
'Misschien dat jij ons wat meer informatie kan geven,' zegt het donkerdere meisje, genaamd Robecca, opeens. 'Dan die op de grond ligt..'
'Wat had ik toch zin om haar even te laten zien wat vluchten voor ons betekent, maar als jij het zegt, Robecca..' mompelt Venus zuchtend.
Waar hadden ze het over? En wie waren ze? Waren ze van een andere school?
Er borrelde allemaal vragen in me op.
'Breng Cedar alvast maar naar de wagen,' commandeert Robecca bazig, terwijl ze Venus nog een kleine knik geeft. 'Ik handel dit wel af.'
Ik slikte, en voelde mezelf helemaal stijf worden.
'Laat Cedar gaan!' krijste ik angstig naar Venus toe. 'Wat moeten jullie van ons!'
Venus pakte Cedar op en liet geen interesse van belangstelling in me zien. De twee verdwenen achter de school, terwijl Robecca nog steeds voor me stond met haar ijskoude blik, vurig op mij gericht.
'En welk sprookjesfiguur staat hier voor me?'
'Denk je nou echt dat ik jou ga helpen?' snauw ik boos naar haar toe.
Ja, of willen jullie aangevallen worden?' antwoordt ze boos terug.
'Was dat dan  niet het plan?'

In bewerking x

,,Oh, meisje, dit is het echte leven. Geen serie ofzo. Wij zijn niet je echte vijanden, dat beloof ik je'' Zegt ze lachend.

,,Ik vertel alles wat jullie willen weten onder één voorwaarde'' Zeg ik.

,,Vertel'' Zegt Venus. ,,Ik wil de andere wereld zien, die van jullie'' Zeg ik.

,,Prima, als je maar nu alles verteld'' Zegt Venus.

''Mijn naam is Raven Queen. Ik ben de dochter van de Evil Queen..'' Zeg ik aarzelend.

,,Jij.. rot mens!'' Zegt Venus furieus.

,,Nee, ik ben niet zoals mijn moeder. Ik wíl niet de Evil Queen worden. Mijn moeder was slecht'' Zeg ik snel voordat ze mij vermoord.

,,Hoe kan ik je vertrouwen. Je moeder was nog erger dan de normale monsters,'' Zegt ze al wat kalmer.

,,Ik wil dood omdat ik de dochter van haar ben'' Zeg ik slikkend.

Venus legde haar hand op mijn hart, en ik voelde hoe ze elk stukje van mijn hart verkruimelde. Mijn hart werd zachter, en zachter.

,,Je verhaal..'' Zegt ze. ,,Wauw, wat heb je meegemaakt?'' Zegt ze nieuwsgierig.

,,Mijn moeder had altijd al een hekel aan me..'' Zeg ik verdrietig.

,,Ik had goedheid in mijn hart en zij was hét monster. Ze was altijd aan het zeggen dat goedheid je zwak maakte'' Vertel ik.

,,Ik hoopte dat haar ziel, haar hart nog te redden viel'' Legde ik uit. ,,Nadat ik hoorde dat ze Snow White had vergiftigd was ik klaar'' Vertelde ik. ,,Want ik wist, dat ik ook een onschuldig meisje moest vergiftigen'' Zeg ik.

,,Oh'' Zegt Venus geschokt.

,,Het spijt me,'' Zegt ze.

,,Het is niet jouw schuld'' Zeg ik.

,,Wat willen jullie alleen doen met Apple?'' Vraag ik nieuwsgierig.

,,Ze moet naar onze leider toe. De Klavieken komen eraan'' Zegt ze rillend als ze het woord 'Catahizas' uitspreekt.

,,Wat zijn Klavieken?'' Vraag ik me af.

,,De monsters die de mens kent'' Zegt Venus angstig.

,,Ze willen Apple ontvoeren omdat zij één van de bekendste prinsessen is; Sneeuwwitje,'' Legt Venus uit.

,,Ze willen ook Assepoester en Doornroosje..'' Zegt ze.

,,Moeten ze alle drie naar de leider van jullie toe?'' Vraag ik.

,,Ja, voor veiligheid'' Zegt Venus streng.

,,Hoe weet ik of jullie geen schurken zijn?'' Vraag ik doordringend.

,,Wij zijn degene die je moeder hebben gedood'' Zegt ze.

Ze laat een foto zien met mijn moeder erop, die onthoofd is. Monsters zaten in een kring om haar heen. Ik zag Venus en Robecca ook. Ik schrok ervan en ik was wel even kwaad, maar toen wist ik dat het wel het beste was voor haar. Achter mijn moeder zag ik een rode vrouw. De Queen of Hearts. Haar moeder heeft mijn moeder vermoord. Het drong tot me door, dat Lizzie later ook míjn hoofd moest onthoofden. Ik werd er bleek van.

,,Gaat het Raven?'' Vraagt Venus.

,,De Harten koningin,'' Zeg ik. ,,Moet ze ook mee?'' Vraag ik.

,,Nee'' Zegt Venus.

Het luchtte me op, maar toch ben ik bang. Ik word vermoord. Het is mijn toekomst om als schurk gedood te worden. Ik wil doodgaan als een dapper persoon, een persoon die alles ervoor over heeft om goed te zijn. Niet als een persoon die schuldig is aan tig moorden.