Eeuwenoud: Een beginnende oorlog [Herschrijven]

De familie Doublona

Frankie had me uitgenodigd om bij haar tijdelijk te komen wonen met de andere. Ik liep naar Frankie's huis en deed de deur open. Frankie was niet thuis, maar ik zag Cerise met een bezorgd gezicht naar mij kijken. Er is iets aan de hand. Ik weet het nu al.

 ,,Wat is er aan de hand'' Zeg ik dringend. 

,,Vandaag op school..'' Zegt ze bibberig. ,,I-Ik..'' Zei Cerise stotterend. 

,,Vertel het me. Wij delen elkaars geheimen, weet je nog? Niemand zal dit te weten komen. Sowieso komt niemand te weten wat wij allemaal schuil houden'' Zeg ik vriendelijk tegen haar. 

,,Vandaag zag ik monsters lopen'' Zegt ze huiverend. 

,,Dat is toch normaal, Cerise? De hele school zit vol met monsters'' Zeg ik terwijl ik mijn wenkbrauwen frons. 

,,Nee, nee'' Zegt ze slikkend. ,,We dachten dat het onmogelijk was, maar misschien is het onmogelijke wel mogelijk'' Zegt ze haastig. 

,,Ik zag familieleden van Doublona'' Zegt ze. 

,,Wie'' Zeg ik snel. ,,Mijn moeder had me verteld over de zus van Vandaliaza Doublona. Haar glimmende lichtpaarse huid, haar groene haren met paarse lokken, haar bijzondere kledij en de bijzondere Doublona hak. Ik zag precies zo'n iemand op school. En opeens was ze weg. Het moet haar wel zijn, maar hoe oud is ze dan wel?'' Zegt Cerise starend. 

Ik slikte opvallend. Cerise had het door. Ik wist meer dan zij zei. 

,,Raven'' Zegt ze. 

,,Oké, oké..'' Zeg ik. ,,Ik zag haar ook, en ze liet me nogal schrikken. Ze praatte zelfs tegen mij. Een echte grapjas is ze, maar tegelijkertijd is ze ook best wel vreemd. Ze bood later nog haar excuses aan omdat ze me liet schrikken. Ook wist ze niks van de aanval en ze is nieuw. Nadat ik iets had gezegd over de aanval was ze meteen weg. Daarna heb ik haar niet meer gezien'' Vertel ik. 

,,Het móét haar zijn. Ze schrikt als ze iets hoort over de aanval van haar moeder, Ze is vreemd, Mijn moeder had haar precies zo beschreven, en dit meisje lijkt er zo erg op'' Zegt Cerise. 

,,Dan is de rest van de familie er ook nog'' Zeg ik vlug tegen Cerise. 

,,Hoe kunnen we daarheen gaan? Waarschijnlijk zitten ze overal verspreid in het land'' Zegt Cerise teleurgesteld. 

,,Dat zien we wel'' Zeg ik makkelijk. ,,Als eerste gaan we het meisje opsporen'' Zeg ik terwijl opeens de deur open gaat. 

Er staat een meisje met een groene huid en aan één kant geschoren haar in de deuropening. Venus. 

,,Jullie zijn echte vriendinnen'' Zegt ze op een onvriendelijke toon. De toon was niet heel erg aangenaam en ik kreeg het er koud van. 

,,Waarom'' Snauwt ze naar ons toe. 

,,Wat'' Slik ik. 

,,Al die tijd hebben jullie zo'n groot geheim bewaard voor óns?'' Snauwt Venus. 

,,Wij willen jullie helpen, maar jullie schijnheiligen willen niks vertellen!'' Schreeuwt ze woest. 

,,Houd op Venus!'' Zeg ik boos. ,,We wisten niet of jullie wel betrouwbaar waren,'' Zeg ik nog vlug. 

,,Stelletje idiote sprookjes!'' Zegt Venus furieus.

 Ik zag Robecca aan komen rennen. Ze ging naar Venus toe. 

,,Venus kalm aan'' Zegt ze streng. ,,Die meiden weten toch ook niet of wij betrouwbaar zijn? Wat als jij als sprookje bij allemaal monsters was, vertel jij ze dan ook al je geheimen?'' Legt Robecca uit. 

,,Maar Robecca..'' Zegt Venus. ,,Ze wisten alles over de familie, de geest'' Zegt Venus tegen Robecca. 

Ze keek ons aan met grote ogen. Haar blik was niet bozig, maar nieuwsgierig. Misschien is het tijd om het te delen. 

Op een dag is het beter om dit soort dingen te delen, dan geheim te houden. Zo kunnen we misschien onze vijand stoppen. De geest. Ik knikte naar Cerise. Ze knikte terug. Ze vond het goed om te vertellen. 

,,Wij vertellen jullie alles,'' Zeg ik kort. ,,Als jullie niets verklappen aan de sprookjes en de andere monsters'' Maak ik de zin af. 

We vertelden ons verhaal heel uitgebreid en gedetailleerd. Alle opvallende punten schreef Venus op een kladblok. Zo kan ze alle dingen goed bijhouden. Venus was helemaal verstard en Robecca die normaal zo kalm is, zit met grote, starende ogen naar mijn verhaal te luisteren. Volgens mij waren ze gefascineerd en geloofden niet wat ze te horen kregen. 

,,We moeten die familie vinden'' Zegt Venus. 

,,Inderdaad'' Zegt Cerise. 

,,Maar hoe'' Zegt Venus terwijl ze nadenkt. 

,,We kunnen hen opzoeken via mijn app'' Zegt Robecca plots. 

,,Welke app'' Vraag ik aan haar. 

,Je kunt hem niet downloaden op je mobiel hoor. De app zit in mijn lichaam. Het is een soort navigatie, en als ik de naam en achternaam weet kan ik ze opzoeken'' Legt Robecca uit. 

,,Robecca je bent gruwelijk!'' Zegt Venus enthousiast. 

Ze giechelde. 

,,Kun je hem nu opstarten?'' Vraagt Cerise. 

,,Ja,'' Zegt ze. 

Haar lichaam begon een beetje te trillen en ik werd er een beetje bang van. Misschien gaat er iets mis, en gaat ze kapot..

Ze stuurde iets naar de computer ontvanger, en het beeld ging aan. Er stond een navigatie op. Ik zag een straat en een huisnummer. Dit is waar zij woont. Twayanne. 

,,Wat heb je ingevuld?'' Vraag ik nieuwsgierig. 

,,Twayanne Doublona'' Antwoord ze. 

,,Oké'' Zeg ik. ,,Gaan we er nu heen?'' Vraag ik aan Venus en Robecca. 

,,Laten we het morgen onder schooltijd doen'' Zegt Venus. 

,,Maar ik mag niet spijbelen?'' Zeg ik snel. 

,,Meld aan de Headmistress dat wij de familie gaan opzoeken, meer niet'' Zegt Venus. ,,Ons plan moet geheim blijven'' Zegt ze streng. ,,Anders zal de school binnen no-time het weten, en dus ook het meisje'' Zegt ze. 

,,Misschien vinden we daar ook Apple en Madeline'' Zeg ik. 

Iedereen knikt, en ik weet dat ze er mee bedoelen dat Apple en Madeline daar waarschijnlijk wel zitten. Het is een grote kans. Ik mis Apple heel erg, maar Madeline. Ik weet niet of ik haar nog aardig vind na dat gesprek met de geest. Ze is misschien wel een schurk of erger. Het duistere. 

Ik deed die nacht geen oog dicht. Ik was bang voor de familie Doublona. Wat als ze nou ons gaat vermoorden? Ik rilde bij de gedachtes er al van. Op een gegeven moment probeerde ik maar te denken dat we leuke, aardige nieuwe vriendinnen hebben en dat ik veilig zit. Niemand kan hier komen. Ik wist dat er wel iemand kon komen, maar zo leidde ik mezelf af en kon ik in slaap komen.