Arthur Glory ve Güç Sütunu

ZORBA ÇETE

Aradan bir hafta geçmişti. Arthur, güne sürekli gördüğü ve uykularını ona dar eden kabusuyla başladı. Uyanır uyanmaz duvara dayalı yatağının hemen yanındaki masasına yol aldı. Masasındaki saate şöyle bir baktı. İlk defa bu kadar geç uyanmıştı. Dolabından her zamanki gri tişörtünü aldı, onun yanında koyu yeşil ceketini ve lacivert kot pantolonunu aldı. Koyu mavi, üzerinde beyaz desenleri olan pijamalarını çıkartıp hemen onları giydi. Hafta içinde Alvin ile atari salonuna birkaç kez daha gitmişlerdi ve oyun hakkında çoğu şeyi öğrenmişti. Neredeyse bağımlısı olacaktı ki ara vermeye karar verdi, tekrar satranç oyununa odaklanmaya başladı. Yine de oyunun en sevdiği ve en güçlü karakteri olan büyücüyü çok beğeniyordu. Sokağın sonundaki çarşıda bir koleksiyoncu vardı ve yeni çıkan bu oyunun birçok figürü vardı. Biri de büyücüydü.

Dolabının üstünde duran kumbarasında uzandı ancak boyu yetmediği için sandalyeden yardım almak zorunda kaldı. Sandalyenin üstüne çıkıp bir hamlede aldı kumbarayı. Metal ve kapağı açılabilen türdeydi. Hemen açıp içindeki bütün parasını aldı. Saymadan hepsini bir poşete doldurup cebine attı. Merdivenlerden aşağıya indi. Ancak annesi çoktan çıkmıştı ve yemek masasında bir not vardı. Arthur o kadar heyecanlıydı ki ne nota nede notun yanında duran kahvaltı tabağına odaklanabilmişti. Kapının önüne koşar adımlarla geldi. Yeşil ayakkabılarını giyip sokağın diğer ucuna yürümeye başladı. Pek yürüyor da sayılmazdı, daha çok koşuyor gibiydi. Hafta içi olduğundan sokak biraz kalabalıktı. Bu nedenle Arthur kestirme yollardan gitmeye karar vermişti. Ara sokağa girdiğinde hemen karşısında kendi yaşlarında üç çocukla karşılaştı. Aralarından geçip gitmeye çalıştı ancak Arthur'u itip düşürdüler. Arthur biraz sendeledi, gözleri buğulanır gibi oldu. Biraz daha dikkatli baktığında üçünün de okulundaki zorbalardan olduğunu fark etti. Ortalarında okulun zorbalarının başı olan çocuk vardı. Üstünde kocaman bir "H" yazan mavi tişört vardı. Diğerlerine nazaran daha kiloluydu. O Hector Owen idi Keyfinden memnun görünüyordu.

Yumruğunu sıkarak "Nereye gittiğini sanıyorsun? Burası bizim sokağımız!"

Arthur ayağa kalkıp üstünü silkeledi. "Özür dilerim, dikkatli bakmıyordum."

Hector alaycı bir ses tonuyla "Görüyorum ki acelen var. Nereye gidiyorsun bakalım."

"Sokağın sonundaki koleksiyon dükkanına." dedi Arthur mırıldanırcasına.

"Demek koleksiyoncuya ha! O zaman yanında para da vardır. Ya şimdi hepsini bize ver ya da canını okuyalım!" dedi Hector. Üçü birden Arthur'un üstüne yürümeye başladı. Arthur ne yapacağını bilemeden geri geri yürümeye başladı. Ancak üstüne gelmeye devam ediyorlardı. Arthur parasını vermemeye, o figürü almaya kararlıydı. Arthur daha ne yapacağını hesap edemeden Hector'dan karnına sert bir yumruk yedi. O kadar şiddetliydi ki karnını tutarken iki büklüm olmuştu. Biraz sendeledi, sanki karnında bir soğukluk hissediyordu. Elleri, kolları, vücudu, her yeri! Bir kar kadar soğuktu sanki. Gözleri parıldıyordu. Sanki o yeşil mavi parlak gözleri gitmiş yerine soğuk bir mavi renk gelmiş gibiydi. Hector ve yanındaki çocuklar biraz korkmuş gibiydi. Arthur duruşunu dikleştirdi. Sanki hiç olmadığı kadar cesur ve güçlü hissediyordu. Hector ile burun buruna gelmek üzereyken yüzüne sert bir yumruk patlattı. Sanki şimdiye kadar yaptığı bütün zorbalıkların öcünü almıştı ondan. Hector yere kapaklandı. Yanındaki diğer iki çocuk tüymüştü bile. Arthur üstüne yürümeye devam ederken omzundan bir el ona dokundu. Arthur arkasını hızla döndüğünde bir yerden tanıdığı bir yüzle karşılaştı. Gri tonlarda, dağınık, kısa saçları olan, ince burunlu, siyah gözlü bir çocuktu. Bu aynı okulda okuduğu bir çocuktu ancak ismini bilmiyordu.

"Bırak gitsin. Ona haddini bildirdin." dedi.

Arthur, Hector'un olduğu yöne döndü. Ancak çoktan kaçmıştı bile. Biraz daha sakinlemişti, vücudu eski sıcaklığını kazanmış gibi hissediyordu. Kendine gelmek için başını sağa sola salladı.