The A.C.

4

Ik kon maar niet slapen. Even later klopte iemand op de deur.

"Kom maar binnen," zei ik.

Het was Logan. Nu pas merkte ik op hoe mooi hij was. Hij had mooi bruin haar en helderblauwe ogen. Hij had zwarte kleren aan. Door zijn zwart T-shirt zag je zijn buikspieren.

"Ik kwam kijken hoe het me je ging." Ik werd uit mijn gedachten gehaald.

"Ik kan niet slapen. Dat is alles," antwoordde ik.

"Dr. Green vroeg me of ik jou naar je kamer zou kunnen brengen. Als je dat natuurlijk wilt," zei hij op een rustige toon.

"Tuurlijk. Dat zou fijn zijn. Ik ben deze kamer al beu. Al dat wit."

Hij moest lachen om wat ik zei. Tot mijn verbazing tilde hij me op. Ik voelde zijn stevige armen onder mijn rug. Ik bloosde. Hij had het gelukkig niet gezien. Toen realiseerde ik me dat hij me heeft gebracht naar hier. Hij was degene die me heeft opgetild. Hij bracht me naar een grote kamer. Ik heb nog nooit zo een grote kamer gezien. Elk ding in deze kamer heb ik zeker twee keer bestudeerd. Hij legde me op het bed dat zich tegen de muur bevond.

"Doe alsof je thuis bent. Er is ook een badkamer. Je kunt je daar gaan opfrissen," hij wees naar een deur die naast het bed lag.

"Slaapwel."

"Slaapwel," zei hij stilletjes en verliet de kamer.

Ik hoorde een zacht gefluister terwijl ik sliep, maar ik was echt te moe om mijn ogen open te doen. De zware stem kwam me bekend voor.

"Arriane, Arriane." Mijn ogen gingen vanzelf open en ik keek Logan recht in zijn ogen aan.

"Je moet je klaarmaken, want we moeten gaan ontbijten," zei hij met zijn hese stem.

"Ik heb echt geen zin... Kan ik niet nog eventjes verder slapen?" vroeg ik met mijn ogen halfopen.

Hij keek me serieus aan en hij kon er niet mee lachen.Opeens maakte mijn buik een raar, ronselend geluid. Ik had honger, èrg honger. Hij moest lachen. Ik bloosde en keek snel naar onder zodat hij het niet zag.

"Uhm... Oké, ik ga me opfrissen terwijl jij buiten op me wacht," zei ik snel.

Hij knikte en draaide zich om, om mijn kamer te verlaten. Ik stond op en maakte mijn bed op. Ik ging naar de badkamer. In de badkamer was er een toilet, lavabo en een douche aanwezig. Ik deed mijn kleren uit en liet ze op de vloer liggen. De douche was net zo groot als een eenvoudige kamer. Toen ik op een knop drukte kwamen er laserstralen uit de muren. Die scanden mijn lichaam voor hoeveel water er nodig was om me te wassen. Toen verscheen er in de muur een scherm. Daarop stond of ik koud, lauw of warm water wilde. Ik drukte op warm en plots kwam er water vanuit alle kanten door de muren. Het was heerlijk. In een lange tijd heb ik me niet fatsoenlijk kunnen douchen. Dit was de eerste keer dat ik zo een douche meemaakte, want vroeger had ik niet zo'n douche thuis. Alleen rijke mensen van de stad hadden zo'n douche. Mijn familie en ik waren niet rijk en ook niet arm. We waren gewoon.
Uiteindelijk stopte het water en ik stapte uit de douche. Ik zag dat er een handdoek op de verwarming lag. Snel greep ik die handdoek en deed die om mijn lichaam. Ik ging terug naar de kamer. In de kamer was er een bed, spiegel, armstoel en een raam - die uitzicht had op een grote rivier - en een kast. Op het bed lag er een zwarte, strakke blouse en een zwarte, skinny broek. Ik opende de kast en zag niets.

"Pff...," mompelde ik.

Ik veronderstelde dat ik dat moest aantrekken. Beter dan niets. Ik zag ook dat er schoenen bij waren. Raad eens welke kleur? Zwart. Het waren sportschoenen van Nike. Ook trok ik deze aan. Ik ging naar de spiegel en zag mijn spiegelbeeld. Mijn hele lichaam was gegroeid. Mijn haren - die nat waren - vielen over mijn schouders. Ik staarde uren naar mijn spiegelbeeld, want ik had mezelf zo lang niet meer gezien. Er was een klein tafeltje naast de spiegel. Er was een kam waar een paar elastieken bij zaten. Ik pakte de kam en kamde voorzichtig mijn haar waar heel veel knopen in zaten. Vervolgens pakte ik een elastiek en deed mijn haar in een strakke staart. Toen ik klaar was liep ik naar de deur en ademde diep in. Ik ben erg benieuwd wat we vandaag allemaal doen. Hopelijk zijn de andere Starters vriendelijk tegen me. Zullen ze míj eigenlijk vriendelijk vinden. Ik zal straks wel zien als het zover is. Ik opende de deur en zag Logan naast de deur recht voor zich uit kijken.

Hij keek even naar mijn outfit en zei: "Je ziet er goed uit."

Ik keek even naar hem en ergens in zijn ogen zag ik even dat hij er spijt van had wat hij juist had gezegd. Ik knikte en zei voor de rest niets. Het was stil tot ik begon te praten.

"Het spijt me dat het juist zo lang duurde."

"Oh, dat vind ik niet erg hoor."

Ik vroeg me eigenlijk af hoe oud Logan zou zijn. Waarschijnlijk was hij ouder dan mij. We liepen door de gang en het was weer stil hoe het juist was.

"Waarom heb ik alleen maar zwarte kleren?" flapte er uit mijn mond.

Hij had ook zwarte kleren aan en hij stond er eerlijk gezegd wel mee. Waarschijnlijk heeft hij veel getraind om er zo uit te zien.

"Dat zul je nu zien." Hij opende een reusachtige deur en ik zag een hele grote zaal met honderden mensen. Wat me erg opviel was dat ze allemaal witte kleren aan hadden. Ze waren allemaal aan het eten.

"De gewone mensen hebben witte kleren en de Starters hebben zwarte kleren," zei hij op een fluistertoon zodat hij de anderen niet kon storen.

Ik stond met open mond te staren naar de mensen die aan het eten waren. Al die tijd dacht ik dat iedereen dood was en dat ik de enige was die nog leefde. Ik dacht dat het hier een gebouw was waar er vreselijke dingen gebeurden, maar dat is niet zo. Moet je deze mensen eens zien. Ze zijn druk aan het praten. Ik keek naar Logan. Hij leek dit normaal te vinden. Opeens hoor ik iemand die een glas water op de grond liet vallen. Waarschijnlijk had die persoon het per ongeluk gedaan. Het gebroken glas lag op de grond. Het was doodstil.

"Arriane?!" Hoorde ik een persoon roepen. Het geluid weerkaatste tegen de muren. Waardoor het nog luider klonk. In de verte zag ik iemand, maar ik kon degene zijn gezicht niet zo goed waarnemen. Iedereen was nog steeds stil en ze keken allemaal mijn kant op. Het enige wat ik me nu afvroeg was: Hoe wist die persoon mijn naam?