Өнгөрсөн дурсамжаа санан нулимс асгаруулан суух Южин.
Энэ дэлхий ертөнц хэтэрхий харгис.
●●●●●●●
Сэрүүлэг дуугармагц орноосоо босож ядан урьдын адил хичээлдээ бэлтгэн суух Южин.
"Алив дүү минь явцгаая.
Ах нь амттай юм авч өгнө шүү"гэж хэлэх ахын минь үг намайг жаахан ч гэсэн явах хүсэлтэй болгоно.
Сургуулийн хаалгаар ормогц хий дэмий хийцгүйрсэн хүүхдүүд энд тэндгүй тэнүүчлэнэ.
Энэ дундаас нэг л хүн миний анхаарлын татна.
Тиймээ энэ бол мэдээж Сонү.
Түүний гэрэл цацруулсан инээмсэглэл яагаад ч юм миний нүүрэнд инээмсэглэл тодруулна.
Южиний түүнийг харах харц яг л ээжээсээ гуйн байж хүссэн тоглоомоо авхуулж буй баясгалантай бяцхан охин шиг.
Тэр өөрийн мэдэлгүй Сонү г холоос даган ажиглана.
"Тэр хэн бэ?"ширүүхэн гэгч нь нүдээ томруулан харах Южин.
"Энэ муу чинь 2-1ангийн Ким Сүён биш үү?"гэж хэлээд түүнд багахан хардах сэтгэл төрнө.
Хэсэг хугацаанд хичээл биш Сонү д анхаарлаа хандуулах Южин.
"Тэр яг яах гэж Сонү дээр очсон байж болох уу?"
"Юу гэж хэлсэн байж болох уу?"
"Арай Сонү г!!!!!!!!"
"Өөө мааа гааад!!!!!!"
"Манай Сонү түүнийг тоохгүй ээ."
"Ээ тоох ч юм билүү Сүён чинь их сээтгэнүүр охин юм чинь дорхноо толгойгын эргүүлэндээ.?"
"Сонү надад хамаагүй ээ"
"Би ямар түүнд сайн биш"
гэж өөрийн толгойгоо хэрэггүй бодлоор дүүргэнэ.
Хэсэг хугацааны дараа тэр хичээл үймүүлэн гэнэт босж ирээд.
"За за би түүнд сайн юм байна аа!!!"толгойгоо барин орилон босж ирэв.
Анги бүхэлдээ Южинд анхаарлаа хандууллаа.
Южин ичингүйрч .
"Юугаа хараав хичээл номоо хий!"гэж хэлчихээд өөрөө доош харан сууна.
Ёоо ичиг ичиг.Ичиж үхэх нь ээ!!!
"Хван Южин!"
