Dosyaları toparlayıp işlerini de bitirdikten sonra kalan evrakları Gökhan beyin masasına bırakıp ofisten çıktı Pamelia.
Şansına Gökhan bey odasında değildi..
Bir taksiye atlayıp eve gitti hemen.Her zaman ki gülen yüzü gitmiş, yerini hata yaptığı için annesinden çekinen mahçup küçük bir çocuk almıştı sanki.
Çalan kapıyı bekletmeden açtı annesi Şeyla hanım.
-Hosgeldin kızım.
-Merhaba anne.
-Nasılsın, nasıl geçti günün ?
"İyi" der gibi gülümseyip içeri girdi Pamelia.Önce annesine sonrada anneannesine bir öpücük kondurup soluğu odasında aldı.Birşeyler olduğunu anlamıştı Şeyla hanım ama sormamayı tercih etti.Yorgunluğunu üzerinden atsın nasıl olsa anlatır diye geçirdi aklından ve mutfağa geçti.Düşündüğü olmadı ama Şeyla hanımın.Yarım saat geçmeden yemeği hazırlayıp Pameliaya seslendi annesi.O kadar dalgındı ki annesini duymadı bile Pamelia.
Şeyla hanım durumu farkedip kızının odasına gitti ve;
-Yemek hazır birtanem seslendim ama duymadın sanırım.
-Afedersin duymadım anne.Ofiste biraz geç yedim, size afiyet olsun ben yemeyeceğim.Biraz yorgunum dinlenmek istiyorum.
-Pekala kızım.Acıkırsan mutfakta olacağım hadi dinlen.Seni seviyorum
-Teşekkür ederim anneciğim.Bende seni seviyorum..
Pamelia son zamanlarda ilk kez bu kadar dalgındı.Bütün gece o çarpışma anını düşündü.Düşündükçe kıpkırmızı oluyordu yüzü ve nedenini bir türlü anlayamıyordu.
Sonuçta Gökhan bey Pamelianın patronuydu ve saçma sapan bir çarpışmaydı.Ama hiç hesapta olmayan o çarpışma Pamelianın bütün düşüncelerini tamamıyla kaplamıştı.
İlk kez Gökhan beye bu kadar yakındı.Onun kahverengi gözlerinde kendini görmüştü Pamelia..
Düşündükçe o aptal ifade yüzünde beliriyor ve bir türlü o anı unutamıyordu.
Durum Gökhan beyde de aynıydı.Oda işten evine gelmiş, biraz köpeği Martin le vakit geçirmiş sonra odasına geçip uzun uzun düşüncelere dalmıştı.Yemek bile yememisti.Bütün gece yatağında uzanıp o çarpışma anını düşünmüştü..
(Düşünmesi gereken bir çok dava varken üstelik)
Saat gece yarısını geçmişti.Fakat ne Pamelia ne de Gökhan bey uyumayı başaramamıştı bir türlü.Sabahı zor etmişlerdi, sadece bir kaç saatlik uykuyla duruyorlardı. (Birbirlerinden habersiz..)
Sabah ertelenen alarmın sesine uyandı Pamelia.Saate baktı "Aman Allahım" dedi iç çekerek.Geç kalmıştı ve hemen hazırlanıp çıkması gerekiyordu.
On beş dakika geçmeden toparlanmıştı bile.Annesine geç kaldığını söyleyip alelacele çıktı evden.Ofise geldiğinde saat 08:30 civarındaydı.Yarım saat geç kalmıştı.
Hemen Meltem hanımın yanına gitti.Oda fazlasıyla merak etmişti Pameliayı.
Nerede kaldığını sordu önce.Pamelia durumu anlattı.Gece bir türlü uyuyamadığını haliyle uyanamadığını da..
Gülümsedi Meltem hanım.
-Bir kahve alır mısın ? diye sordu Pameliaya.
-Çok teşekkür ederim, çok iyi olur
Kahveyi yudumlarken odasına geçti.Dosyaları masaya bıraktı ve Gökhan beyin henüz gelmediğini fark etti.Acaba neden geç kaldı diye geçirirken aklından Meltem hanım geldi odaya ve;
-Bugün seni iyi görmedim.Herşey yolunda mı? diye sordu.
-Evet. dedi Pamelia birşey belli etmemeye çalışarak.
-Sadece bu aralar fazla çalıştım.Sanıyorum ondan olacak.Bir halsizlik var üzerimde.. .Meltem hanım gülümsedi;
-Çok yorma kendini zaten fazlasıyla üzerine düşüyorsun işlerin.Başarılarının herkes farkında.Endişeleniyorum senin için..
-Çok teşekkür ediyorum düşündüğünüz için.Bu sözleri dikkate alacağım.
(Gülümsediler)
Pamelia bir an boşta bulunup Gökhan beyi sordu Meltem hanıma.
-Göremedim.Sanırım daha gelmedi Gökhan bey ?
-Evet. dedi Meltem hanım.Galiba işi çıktı aramadı da..
Çok merak etmişti Pamelia ama belli etmedi yine.
-Neyse dedi Meltem hanım.İş bekler ben kaçtım.Kolay gelsin size de.
-Teşekkürler, hem kahve hem sohbet için dedi Pamelia gülümseyerek.Kahvesini bitirip dosyalara daldı yine.Bir saat sonra Gökhan beyin sesiyle irkildi Pamelia.Sonunda gelmişti..
Direk odasına geçti Gökhan bey.
Pamelianın, hazırladığı dosyaları patronu una vermesi gerekiyordu.Ama o çarpışma anından sonra Gökhan beyi hiç görmemişti.
Görmeye de pek cesareti yoktu açıkcası.Ama görmek zorundaydı, dosyaları vermesi gerekiyordu.
Ayağa kalktı, dosyaları hazırladı derin bir nefes aldı ve Gökhan beyin odasının kapısını çaldı."Gel" sesiyle birlikte içeri girdi.
-Merhaba Gökhan bey.Benn.. hazırlamam için geçen gün vermiş olduğunuz dosyaları getirdim.Hepsi hazır.
-Merhaba Pamelia.Tamam Teşekkürler.
-Rica ederim Gökhan bey.Başka bir isteğiniz yoksa çıkabilir miyim ? Odada biraz işim kaldı da..
-Şeyy, tabii.
Pamelia tam çıkacakken,
-Pamelia ?..
-Buyurun Gökhan bey ?
-Hiç.. yok birşey.Dosyaları diyecektim.
Tam zamanında getirdin..
Pamelia hafif bir tebessüm ederek çıktı Gökhan beyin odasından.
İkiside o günden sonra ki ilk kez birbirlerini görmüştü.Ve ikisi'de konuşma sırasında afalladığının farkındaydı.Ne kadar belli etmemeye çalışsalarda...
