Αφού σε Γνώρισα [Will Edit]

* 8ο Κεφάλαιο *

Ο Έκτορας είχε μείνει παγωμένος να κοιτάζει πίσω από τη Στεφανία τον Γιώργο που είχε φύγει.

Εκείνη γύρισε να δει τι κοιτούσε, αλλά δεν είδε κανέναν.

"Έκτορα?" προσπάθησε να του τραβήξει την προσοχή κι εκείνος την κοίταξε.

"Σε ρώτησα.. κάτι" είπε ντροπαλά.

"Εε..." ήταν χαμένος.

"Στεφανία δεν ε... Εγώ ξέρεις... Έχω... Έχω κοπ-κοπέλα" είπε το πρώτο πράγμα που του ήρθε στο μυαλό.

"Αα... Δεν.. Το ήξερα"

"Ναι..." επικράτησε μια άβολη σιωπή.

"Νόμιζα ότι σου άρεσα. Για αυτό μου έκανες παρέα τόσες μέρες"

Ωχ. Πώς θα το δικαιολογούσε τώρα αυτό χωρίς να μπλέξει τον Γιώργο?

"Εε.. Σου είπα. Έχω κοπέλα"

"Την ξέρω? Πώς τη λένε?"

"Ολγα" είπε το πρώτο όνομα που σκέφτηκε.

Όχι ρε γαμώτο!! Τι είπα??...

"Α Όλγα... Η κοπέλα που γνώρισα στην κουζίνα? Με κοίταζε λίγο περίεργα, όντως. Δεν ζηλεύει που μας βλέπει μαζί στα διαλείμματα?"

"Εε.. Ναι. Ζηλεύει. Για αυτό, καλύτερα θα ήταν να ξεκόψουμε. Δεν περίμενα ότι θα σου άρεσα..."

Πώς τα 'κανες έτσι ρε αγόρι μου? Παρ' τα να μην στα χρωστάω!!

"Πρέπει να πάω τώρα, θα με ψάχνει" είπε και την προσπέρασε.

Τόσο καιρό νόμιζε ότι εγώ τη γουστάρω? Και με γουστάρει κι αυτή? ΌΛΟ ΛΑΘΟΣ!

Βγήκε στο σαλόνι και εντόπισε τον Γιώργο.

Οι ματιές τους ενώθηκαν αλλά ήξερε ότι δεν ήταν καλή στιγμή να μιλήσουν εκεί.

"Όλγα μωρό μου" την τράβηξε απότομα από το χέρι φέρνοντας την πάνω του.

Το βλέμμα της ήταν λες και είχε μόλις πατήσει κατσαρίδα με την πατούσα της.

"Έχεις πιει?"

"Πρέπει να σου μιλήσω" της ψιθύρισε, όσο η Ναταλία και η Κρίστυ από δίπλα είχαν μείνει στήλη άλατος.

Ο Έκτορας την έπιασε από το χέρι και ανέβηκαν τις σκάλες για τον δεύτερο όροφο.

"Γιατί με τραβάς ρε?" πήρε το χέρι της πίσω.

"Έγινε.. Ένα πολύ μεγάλο μπέρδεμα. Έκανα μια μαλακία"

"Εεελα! Εσύ? Πώς το 'παθες?" τον ειρωνεύτηκε.