Αφού σε Γνώρισα [Will Edit]

* 13ο Κεφάλαιο *

11 χρόνια μετά την απαγωγή

Ο Γιώργος ήταν 14 ετών και ετοιμαζόταν να πάει στην προπόνηση ποδοσφαίρου.

Η πόρτα του σπιτιού τους άνοιξε και άκουγε κάτι φωνές.

"Ναταλία είσαι 12 χρονών, για όνομα του Θεού! Έχεις όλα τα χρόνια μπροστά σου για να διασκεδάσεις!"

"Ποτέ δεν μ'αφήνεις να κάνω αυτό που θέλω! Σε μισώ!" φώναξε η Ναταλία στον μπαμπά της.

"Ποιο 12χρονο έχεις ακούσει εσύ να βγαίνει στα κλαμπ?? Σε λίγα χρόνια θα καταλάβεις πόσο παράλογη είσαι!"

Ο Γιώργος που άκουγε τις φωνές, ένιωθε ένα πλάκωμα στο στήθος του. Οι φωνές αυτές... Του θύμιζαν τη φωνή εκείνου του άντρα.

["Σκάσε!!" φώναξε και τον χτύπησε με το χέρι του στο μικρό σωματάκι του, κάτι που δυνάμωσε ακόμα περισσότερο το κλάμα του.

"Γαμώ τον μπελά μου... Σκάσε αλλιώς θα σε πετάξω από το μπαλκόνι"]

Μη φωνάζετε.... Σταματήστε....

Λύγισε τα πόδια του και κάθισε στο πάτωμα με τα γόνατα του μαζεμένα στο κορμί του.

["Είπα τρώγε!"

"Δεν μ'αρέσει"

"Κακομαθημένο πλουσιόπαιδο! Χέστηκα αν δεν σ' αρέσει! Θα το φας με το ζόρι και θα το φας όλο γιατί αύριο πρέπει να πω στη μάνα σου ότι όλα είναι καλά! Τρώγε!!!"]

Ο Αλέξης και η Ναταλία άκουσαν ένα σιγανό κλάμα και σταμάτησαν να φωνάζουν.

Ο Αλέξης ακολούθησε τον ήχο που ερχόταν από το δωμάτιο του Γιώργου και άνοιξε την πόρτα.

Είδε τον γιο του μαζεμένο στο πάτωμα να κλαίει.

"Γιώργο..." έτρεξε γρήγορα κοντά του.

"Φύγε!! Μη μ'ακουμπάς" τραβήχτηκε απότομα πίσω.

Πήρε την τσάντα του και βγήκε γρήγορα από το δωμάτιο σκουπίζοντας τα μάτια του.

Ο Αλέξης έμεινε συντετριμμένος και η Ναταλία το ίδιο.

Οι δύο γονείς επισκέφτηκαν τον παιδοψυχίατρο.

"Κάθε φορά που ακούει φωνές τον πιάνει πανικός. Δεν ξέρω τι να κάνω"

"Για αρχή θα πρέπει να περιορίσετε τις φωνές στο σπίτι. Ακόμα καλύτερα να τις σταματήσετε τελείως. Όταν ακούει φωνές, ξαναζεί την εμπειρία που τον τραυμάτισε και με αυτόν τον τρόπο δεν θα το ξεπεράσει ποτέ. Δεν πρέπει να κάνετε πράγματα που να θυμίζουν εκείνη την εμπειρία. Με το φαγητό πώς τα πάει?"