"Mama! Papa!"
Nasa kwarto lang ako, naririnig ko yung mga katulong namin sumisigaw sa labas, nasunog daw yung bahay namin sa bayan, doon kasi nakatira pansamantala ang mga magulang ko.
"Dana, stay in your room!" Sabi ng yaya ko sakin. Umiiyak lang ako nung time na yun.
"Why? Bakit kailangan nila mamatay? Wala naman silang ginawang mali diba? Diba yaya? Tita?" I was crying in front of my tita and yaya. Living without my parents is so hard.
"Yes, dana, wala." Yan lang ang sinabi ng tita ko sakin. I hugged tita Chie, I dont want to be alone. I need mama and papa.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
5 years later.
"Happy 14th birthday Dana!"
May maliit na celebration dito sa mansyon, 5 taon ko natiis magbirthday ng wala ang magulang ko. But I know they are watching me the whole time and I know they will love me forever.
Wala gaanong bisita dito sa bahay, no one wants to be with us, kasi sabi nila magnanakaw daw ang magulang ko. Ngayong birthday ko si Tita Chie lang at mga kapatid ni mama at papa ang nandito kasama yung mga anak nila. Di ako close sa mga pinsan ko because minsan ko lang sila nakikita except for the kambal na anak ni tita Chie, si Sandy at Nate, andito sila lagi kasi andito rin si tita Chie.
Close naman ako dun sa mga kambal minsan sinasamahan nila ako sa lakad ko, para ko na rin silanb kapatid.
Tuwang tuwa ako dahil 14 na ko. I survived those days, months, and years na ulila ako. I'm very happy kasi andito yung mga tao na nagmamahal parin sakin.
"Happy birthday to you, happy birthday to you, happy birthday, happy birthday happy birthday to you!" Ngiting ngit ako habang nakatitig sa cake.
"Make a wish dana!" Sabi ni Tita Chie.
What i wish for is justice, i want justice for the death of my parents.
Pagkatas ko mag wish nihug ko si tita at ang kambal, sila nalang ang pamilya ko. I really love them, yung mga oras na kailangan ko ng tulong andyan sila lagi sa tabi ko.
Nagkainan na kami, salo salo. Pagkatas kumain pumunta ako sa terrace ng bahay namin or should i say, bahay ko. Sa terrace ko kasi may Refractor dun, pag sumilip ka dun makikita mo ng close up yung moon, stars, etc. Tumatambay din ako dito kapag gabi, ang ganda kasi ng langit pag gabi, ang daming stars, ang peaceful, at i know na andyan lang si mama at papa somewhere to guid me.
Napa upo nalang ako dito sa terrace, nakatulala sa langit. Gustong gusto kong maghiganti, gustong gusto ko. Yung mga oras na dapat makakasama ko pa sila, nawala. Ang demonyo nila. Wala silang awa.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ngayong 20 years old na ko, hahanapin at hahanapin ko ang mga taong pumatay sa mga magulang ko. Di ako titigil hanggat wala akong hustisyang natatanggap. HINDI AKO TITIGIL, HAHANAPIN KO SILA.
Onti nalang gragraduate na ko sa kursong buisness ad. Pagkatas ko dito ako na ang hahawak sa negosyo namin at sa mga lupain ng mama at papa ko.
Nitong mga araw naisip ko kung alam ba ni manang rose (na yaya ko simula pa nung bata ako) kung sino ang pumayay talaga sa mga maulang ko?
"Manang rose."
"Jusko kang bata ka. Wag moko gulatin matanda na ko."
"Sorry naman po! Heheeh pwede po bang magtanong?"
"Malamang anak." aba to si manag hahahahhahhah
"Tungkol po kela mama."
"Nako dana medyo marupok na ang memorya ko. Maaaring matatandaan ko yan, maaari ding hindi."
"It's okay manamang." Huminga muna ako. "Kilala niyo po ba yung mga pumatay kay mama at papa?" Napaisip si manang rose.
"Cruz?"
"Cruz?"
"Oo dana, cruz. Yun ang natatandaan ko cruz ang apilyedo eh." Ngayon alam ko ang apilyedo. Di man lang nab kwekwento si tita chie. Pero di rin naman kasi ako nag tatanong.
"Diba po company yon? Cruz company?"
"Di ako sigurado kung sila yon, madaming cruz dito sa pilipinas." Sabagay, madami nang cruz dito sa pilipinas.
Ngayong kilala ko na ang apilyedo nila, lets wait for magic or lets say my magic. And the magic word is
REVENGE.
