TIED BY BLOOD (On Going)

P R O L O U G E

Six years ago... I was Impulsive on my decisions.

Six years ago... My feelings fooled me thingking that their is a HAPPILY EVER AFTER.

Because six years ago... I fel in Love HARD.

Fel in love and doomed to a guy, who will never loved me back... nor even look at me.

Because just like in fairy tales. He is like a Prince that's very hard to reach... and only a gorgeous Princess can match with him... and not a commoner like me.

Dahil sino nga ba ako para sakanya? sino nga ba kasi ako para pansinin?

I'm just a looser girl... A nerd... An introvert. Maswerte nalang ako dahil sumobra ako sa utak, kaso... kinulang naman sa ganda.

Growing up, I only had one friend, dahil walang gustong makipagkaibigan sa akin. Dahil weirdo daw ako, people just getting near me when they need something from me. Pero kapag wala na silang kailangan ay wala na din akong silbi sakanila.

That's why when the first time I fall for someone I decided to just keep it with my self, kung hindi ngalang ako pilit pinaamin ng best friend ko ay hindi ko pa sasabihin.

Hindi ko nga din alam kung bakit ang lakas ng tama ko sakanya noon, sakanya halos umiikot ang mundo ko kahit na hindi ako ang mundo niya... at wala ako sa mundo niya.

Naging inspirasyon ko siya sa mahabang panahon, mas hinusayan ko sa pag aaral kahit na hindi niya ako napapansin, masaya na ako sa mga paligaw tingin ko sakanya at sa mga pasimpleng pagsulyap... I already contented by staring him from afar, masulyapan ko lang siya ay buo na ang araw ko. I am madly... deeply... in loved with him.

Kaya ng magkaroon ako ng pagkakataon na mapansin niya ako, I immediately grab it with no hesitance. Hindi na ako nag dalawang isip pa.

I prepared myself for that night. I even change my looks... I pretend to be a senior student... I went to their graduation ball nang walang ano-ano... Yes, it was a stupid decision, but that was my last card... dahil gagawin ko ang lahat para mapansin niya... at kahit sa gabing iyon manlang ay mapansin ako ng lalaking laman ng puso ko.

Siguro ay nakulitan na sakin si Lord, dahil sa kauna-unahang pagkakataon ay pinansin ako ng lalaking mahal ko... hindi lang pinansin, we dance... and we spend the night together, just like couples.

Sabihin ng tanga ako at marupok, pero anong magagawa ko? nagmahal lang naman ako...

That night also... I gave my all to Stefen. Yes, he got me first and I don't have any regrets for what I've done. Dahil kung hindi nangyari 'yun, hindi ko makikilala ang taong bubuo at kokompleto sa pagkatao ko... ang nagsilbing inspirasyon ko sa buhay, upang bumangon at muling magpatuloy.

My daughter... Stefy.

Ang akala ko noon mahirap, pero nagkamali ako. The moment I gave birth to Stefy and hold her was the most happiest day in my life. All sacrifices and pain that I suffered were all brushes away. She gave light to my darkness times... and she brings color to my dull world.

She is my everything... my life and my world.

"Ms Dimasalang? pinapatawag na po kayo ng doctor... the test result is already out." Pumukaw sa attentiyon ko ang pagsasalita ng isang nurse.

I glance her and simply nod my head. "Okay. Thanks." ani ko at tuluyan ng tumayo at sumunod sa nurse papunta sa office ng doctor.

Pagbukas ko ng pintuan ay bumungad sa akin ang nakangiting mukha ng Prinsesa ko.