Δεν περασε πολυ ωρα . Πρεπει να ειχαν περασει γυρω στα πεντε λεπτα . Οχι παραπανω . Ποιος να ταν τετοια ωρα ? <<τουκ τουκ >> ακουστηκε η πορτα .
Κοιταξα απο το ματακι και ηταν ο Βαγγελης ! Μα που θα φτασει πια αυτος ο ανθρωπος !
Β: συγνωμη που αργησα μικρουλα μου αλλα σου εφερα και κατι να φας
Σ: Βαγγελη εισαι σοβαρος ? μες τα μαυρα μεσανυχτα ?
Β: Μου ειπες οτι φοβασαι και εγω δεν θα αφησω το κοριτσακι μου μονο να φοβατε.
Σ : αχχχ (χασμουριθηκα) ενω επιασα με το χερι μου το μετωπο μου
Β: νυσταξες ?
Σ: ε λιγακι
Β: ωραια ... Ελα παμε να κοιμηθουμε !
Σ: θα κατσεις εδω ?
Β: σου ειπα .. Δεν σε αφηνω μονη . Αντε τωρα νανι !
Πηγαμε στο κρεβατι μου το οποιο ηταν διπλο και ετσι φυσικα χορεσαμε . Πρωτα ξαπλωσε αυτος και μετα με εβαλε κι εμενα διπλα του, με το κεφαλι μου πανω στο στηθος του αγκαλιαζοντας με και φιλοντας με που και που στο κεφαλι . Δεν περασε πολυ ωρα και εγω ειχα ειδη κοιμηθει .
Η νυχτα κυλισε πολυ γλυκα με τον Βαγγελη να με εχει αγκαλια . Ηταν η πρωτη φορα που κοιμηθηκαμε μαζι . Το ξυπνητηρι δεν χτυπησε . Ξυπναω και ειμουν μονη στο κρεβατι . Κοιταω το κινητο μου και βλεπω οτι η ωρα ειχε παει δωδεκα ! Παω μεσα στην κουζινα οπου βρισκω τον Βαγγελη
Σ: γιατι δεν με ξυπνησες ? χασαμε το σχολειο !
Β: ναι μονο που σημερα ειναι Σαββατο
Σ: Ααα.....
Β: Χαχα ελα να φας πρωινο τωρα
Σ: Ερχομαι .. :3
Ετρωγα το πρωινο μου και το ιδιο εκανε και ο Βαγγελης . Ξαφνικα ο Βαγγελης ελαβε ενα τηλεφωνημα . Ο Βαγγελης απαντησε χαμογελαστα : Ναι ?
Περασαν μερικα δευτερολεπτα και το χαμογελο εξαφανιστηκε απο το προσωπο του . Εκλεισε το τηλεφωνο και γυρισε προς τα εμενα
Σ: τι εγινε ?
Β: εμ τιποτα
Σ: σιγουρα ? και ποιος ηταν ?
Β: ο Αρης ηταν ...τιποτα το σημαντικο . Πρεπει να φυγω τωρα . Ββ ! Θα σε παρω αργοτερα .
Τι να εγινε ... Δεν καταλαβα τιποτα αλλα δεν εδωσα και πολυ σημασια γιατι του εχω εμπιστοσυνη . Το μεσημερι δεν ειχα ορεξη και δεν εφαγα . Καθομουν στο δωματιο μου για ωρες κοιτωντας μονο τον τοιχο . Το τηλεφωνο μου ειχε χτυπησει παρα πολλες φορες μεσα σε αυτο το διαστημα ομως δεν εδωσα σημασια . Ξαφνικα σταματησαν οι κλησεις και ακουστηκε ενα μηνυμα απο τον τηλεφωνητη : <<Γεια Σιλια ειμαι η Ιωαννα . Σε εχω παρει χιλιες φορες τηλεφωνο και δεν απαντας . Ελπιζω να εισαι καλα μονο και να μην εκανες καμια τρελα ! >>
Μα τι ειναι αυτα που λεει ? και γιατι ειχαν ολοι ανυσηχησει τοσο και με ειχαν τρελανει στα τηλεφωνα ? απο το πρωι που ελαβε το τηλεφωνημα ο Βαγγελης ολα ηταν πολυ περιεργα . Ειπα να μπω στο facebook μηπως μαθω τιποτα απο εκει γιατι οτι μαθεβετε κοινοποιειτε στο facebook ετσι κι αλλιως. Μπηκα στο προφιλ μου . Ειχα γεμισει μηνυματα παρομοια σαν αυτα της Ιωαννας . Ηταν γυρω στα 200 με 300 μηνυματα .. Οχι μονο απο φιλους μου αλλα και απο noisers, Vkators , Makritses Jimmy girls Staners beliebers κτλ ...
Αλλα ουτε ενα απο αυτα δεν ηταν απο τον Βαγγελη. Σαν να τον ειχε καταπιει η Γη . Τον πηρα τηλεφωνο γιατι πραγματικα αρχησα να ανυσηχω.
Πληκτρολογησα τον αριθμο του κινητου του . Επειτα αρχησε να χτυπαει . Περιμενα λιγη ωρα στο τηλεφωνο οσπου βγηκε ο τηλεφωνιτης του που ελεγε οτι το τηλεφωνο του ηταν απενεργοποιημενο ..! Ομως ποτε δεν το ειχε απενεργοποιησει ! Πρεπει να γινοταν κατι σοβαρο ! Δεν ηξερα πως να αντιδρασω εκεινη την στιγμη .. Εκλεισα το τηλεφωνο και γλιστρισα αργα αργα μεχρι να πεσω στο πατωμα . Ειχα αρχισει να κλαιω χωρις να το ειχα προσεξει , ειχα ενα ανεκφραστο βλεμα .. Χλομιασα. Καθομουν ετσι χλομη στο πατωμα για πολλα λεπτα ή ισως ηταν ωρες ή ισως ηταν μερες .. Δεν ενιωθα τιποτα ! Ενα απολυτο κενο . Δεν ειχα την εστηση του χρονου , δεν μπορουσα να ξεκολησω απο την θεση οπου βρισκομουν . Ηξερα οτι κατι σοβαρο ειχε συμβει στο Βαγγελη .. Και κατι πολυ σοβαρο ..! Ειμουν για μερες ετσι σε αυτην την κατασταση . Καθισμενη στο πατωμα με ανεκφραστο βλεμα κλεγοντας ακομα χωρις σταματημο και κοιτοντας ουτε και εγω ξερω που , αν και νομιζω ηταν οτι κοιτουσα στον τοιχο . Σε αυτον τον τοιχο που ηταν μαυρος χωρις τιποτα πανω του ... Ουτε ενα καδρο ουτε ενας καναπες να ακουμπαει . Εντελος αδιος . Θυμαμαι ετσι ειχα κανει και μικρη οταν δολοφονιθηκε ο πατερας μου . Στην ιδια θεση βρισκομουν αλλα μονο για λιγες ωρες .. Εδω εσπευσα να κοιταω τον τοιχο για μερες ολοκληρες που ισως ειχαν γινει και εβδομαδες χωρις να το ειχα καταλαβει . Κατι κενο ειχα μεσα μου .. Ισως το γεγονος οτι ο Βαγγελης να ειχε παθει κατι σοβαρο με τρελενε δεν ηξερα τι να κανω ..
Ξαφνικα ακουσα την πορτα να χτυπαει δυνατα σαν να προσπαθουσε καποιος να μπει , καποιος να την διαριξει . Η πορτα τελικα εσπασε . Ειδα δυο φιγουρες να ερχονται πρως το μερος μου . Το γεγονος οτι ειχα να φαω ή να πιω για εβδομαδες με εκανε να μην μπορω να δω ή να ακουσω καλα . Αυτες οι δυο φιγουρες με πλησιασαν και κατι αρχησαν να λενε . Δεν ειμαι σιγουρη . Κατι ακουσα ,νομιζω ειπαν, οτι θα με πανε καπου να γινω καλα ? και νομιζω ειπαν τα ονοματα τους ... Κατι σαν Τασος και Ιωαννα ... ?
Συνεχισαν να μιλανε .. Το κοριτσι , η Ιωαννα δηλαδη να κλαιει προσπαθωντας να με σηκωσει .. Δεν ξερω τι εγινε αλλα μετα δεν αντεξα αλλο . Κοιμηθηκα . Ή τουλαχιστον ετσι νομιζα .
