Mavi Gözyaşları // Obikaka (Alternative Universe)

6-👁

Öncelikle özür dilerim yaklaşık 8 küsür aydır kitabı görmezden geldiğim için ≧✯◡✯≦
Ama yarım kaldı içimde, en azından bunu bitirmem lazım. (Herkes benim güvenilmez bir şerefsiz olduğumu bilir. O yüzden çokta şey etmeyin jelibonlu kurabiyelerim. Bitirmezsem falan şaşırmayın.) VE BU YAZAR NARUTOYU 3 YILDIR IZLEMEDI o yüzden ona çok kızmayın olur mu 🥺.

○~○~○~○~○~○~○~○~○~○~○~○~○~○

- Kakuzu -

"Ben de geleceğim! Sadece o ikisinin gitmesi adil mi hadi amaaa?" Obito yüzünü buruşturarak kollarını kavuşturdu.

Kakashi gözlerini devirdi. Biraz da alaya alarak "Şu haline bir bak ceset gibisin. Bak Itachi hiç gocunmuyor o da bizim gibi Konohalı hem de. Deidara'yla halledip geleceğiz bu kadar." dedi.

Obito dramatik bir şekilde elini açık ağzına kapattı. "Ceset mi ne cesedi? Nekrofili misin se-" Obito'nun karnını dirsekledim. Bir de beni tembihlemişti güya. Toparlandı ve itiraz etmeye devam etti. Cidden küçük bir veletten hiçbir farkı yok.

Kakashi "Uzatma yoksa Naruto'ya çok sevdiği abisinin ne kadar ezik bir ninja olduğunu ve ceset gibi olduğunu anlatırım. İyileşmeden hiçbir yere kıpırdayamazsın Obito-saaaan." diye konuyu bitirdi korkunç bir sırıtışla.

Konan kaşlarını çatıp Kakashi'ye döndü. "Hızlı gelsen iyi olur bu koca bebekle uğraşmak istemiyorum." dedi ve son kez görevlerini tembihledi.

Itachi de çok mutlu görünmüyordu açıkçası. Obito tamamda o ne- ah...Aptal aşıklar diye iç geçirdim. Sanki romantik dizi çekiyorduk. Drama istemiyordum.

"Un! Itachi somurtmasana- Neyse biz çıkıyoruz yedek killerime dokunanı patlatacağımdan emin olabilirsiniz-Tabiki de sen hariç Konan-san-" diyerek telaşlıca gülümsedi Deidara.

Sonra çıktılar ve uzun bir sessizlik oldu. Sanırım her şey huzurlu geçecekti derken..

"Itachi gel buraya muazzam bir planım var!" diyerek şakıyan Obito olmasaydı belki.

-○-○-○-

- Kakashi -

Üs Konoha'dan epey uzaktı. Neredeyse bir gündür yoldaydık ve bir şeyler yemek için bir ramencide durduk.

Deidara oflaya puflaya yemeği yerken "Sanki bunda bir şeyler eksik. Konoha'daki çok daha iyiydi."diyerek söylendi.

Kaşlarımı kaldırdım. "Ichiraku yedikten sonra bir daha başka bir ramencide yemen olasılıksız, bunun riskini almalıydın." dedim. Tabii ki Deidara'nın kalkıp ramenciye bu nasıl yemek diye söylenip bizi attıracağını bilmiyordum.

Neyse ki Obito'dan alışıktım. Ramenciye ufak bir özür mırıldandım ve oradan gittik.(Hayır kesinlikle ramenciden kaçmadık.)

Fazlasıyla sessizdik. İkimizin de bundan sıkıldığını anlayıp sohbet açmaya çalışıyordum. Bir anda aklıma gelen şeyle duraksadım. Sahi, Itachi ve Deidara nasıl tanışmıştı?

"Oi Deidara. Siz Itachi'yle nasıl tanıştınız?"

Deidara yüzüme hazırlıksız yakalandığı belli olacak biçimde baktı. "Ehm...Itachi'yle o bir görevdeyken çalışmıştım. Şansa bak ki aynı şerefsizin peşindeydik. Itachi'yi adamın ortağı sanıp yaralamıştım. Aramızın kötü olmamasına şaşırıyorum aslında."

'Aranız kötü olmaz tabi, çocuk seni yiyecek gibi bakıyor' diye söylendim içimden. Bunu dışımdan desem domatese dönebilirdi. Cidden Deidara gibi birinin bu tarz şeylerde utangaç olması komikti.

"Itachi böyle şeylere kin güden biri değildir, rahat ol Deidara-chan~" diyerek saçını okşadım.

"OI OI ÇEK ELİNI BAŞIMDAN YOKSA ELINI PATLATIRIM, UN!!

Tabii ki dinlemeyip karıştırmaya devam ettim.