"Elinde imkan olsa bile bunu imkansız yapmayı başaran kendisinden başkası değildir insanın"
"Gece bitmişti sabah olmuştu güneş canım tam önüne yatağıma çarpıyordu gözlerimi zor açıyordum çünkü ağlamaktan artık gözlerimin bile hali kalmamıştı. Artık bir şeyler başarmanın vakti gelmiş gibi hissediyordum, belki de artık kendime çeki düzen vermemin vaktiydi bu his. Yatağımdan kalktım ve "BUGÜN ÇOK GÜZEL BİR GÜN OLACAK!" diye bağırdım, elimi yüzümü yıkadım üstümü hazırladım ve evden çıktım. Okula gittiğimde herkes çoktan gelmişti özgüvenimin olmamasından ötürü sınıfa zor girebilmiştim. Gece ağladığım için uykusuz kalmıştık dersi dinleyecek halim yoktu kafamı sıraya koydum ve uyumaya çalıştım, hocam yanıma geldi benimle özel konuşmak istediğini söyledi ve bana şunları dedi;
"Uzun zamandır seni inceliyorum ve hiç iyi olmadığını fark ettim bir şeyler var gibi görünüyor eğer kötüysen rehberlik ile konuşabilirsin o sana yardımcı olabilir" demişti.
Ben teklifi kabul etmeyip sınıfa sırama geri gitmiştim kafamı tekrar koymuştum ve gittiğim de kafamı tekrar yastığa uyumak üzere koymuştum uyku tutmamıştı ve"
"Keni kendine fısıldayarak "belki de hocanın teklifini kabul etseydim daha iyi olabilecekti." Tek derdi kendi düşüncesinde kendi dünyasında iyi olmayı beklemekten başka yaptığı hiçbir şey yoktu neden böyle olduğunu ben bile anlayamıyorum" dedi aynasında ki yansımasına pişman gözlerle...
