StudentxSteacher GxG
May toyo na nga manyak pa!
.oOo.
Zapheniah Ashanti G. Ventura, a second-year college student, has a run-in with Celeste Garlea, a famous fashion designer and lawyer who appears out of nowhere as...
"Umm. M-miss Garlea can I go home na po ba? My dad's gonna kill me since hindi po ako nagpaalam na mag sstayover" I lied. Wala naman talaga si dad sa bahay. Pero yun lang yung pumasok sa utak ko to use as an excuse.
Hindi niya ako pinansin, patuloy lang siya sa mga papeles at kung ano na nakalagay sa mesa niya.
Bingi ba siya or what? Bahala siya jan. Tumayo na ako at akmang lalabas sa kwarto ng biglang narinig ko ang padabog na pagbaba ng ballpen niya sa mesa. Napalingin ako at medyo nagulat ng halos ilang inches na lang ang layo ng mukha namin sa isa't isa.
"Stay. Please" she muttered softly.
Napahinga ako ng malalim at napakagat labi habang nakatingin sa mala rosas niyang labi. My eyes then looked her up in the eye. I could see softness and roughness.
Hindi ko alam kung bakit pero napatango na lang ako ng kusa.
Ang eng-eng ko din talaga minsan eh noh.
.
.
.
Buong araw akong nandito sa bahay ni Miss Garlea. Na sa second floor pala kami kaya hindi ko mahanap kung nasaan yung takteng pinto palabas, at may pagka tanga rin ako kaya hindi ko napansin yung elevator sa gilid. Kainggit ah. Parequest kaya ako kay dad ng elevator sa bahay. Nakakapagod din lakarin yung stairs sa bahay eh.
Considered kidnapping na ba to? Naka lock yung elevator tas yung hagdan naman hindi ko mahagilap but I'm pretty sure it's on the other side the big ass door na nakalock din. I did agree to stay tho. Why did I even agree, was it the sudden softness I've never seen in her?
Ang boring. Tuloy tuloy lang siya sa ginagawa niya. Why'd she even ask me to stay if dededmahin niya lng ako at magtatrabaho maghapon.
Since hindi ko mahagilap yung phone ko nanood nalang ako sa TV sa gilid ng room.
"Honey, wake up" mahinang yugyug saakin ng kung sino mang nang didistorbo sa tulog ko. Pag ako tuluyang nagising ng de oras hahampasin ko talaga kung sino man to. Nang magising ako sisigawan ko na sana kung sino man kila Rin o Reid ang gumising sakin pero naudlot ang sigaw ko ng ang magandang mukha ni Miss Garlea ang nakita ko.
Ay, shocks, oo nga pala andito ako sa bahay niya. Akala ko pumasok na naman yung kambal sa bahay para bulabugin ako. Kilala na kase sila ng mga kasamabahay sa bahay namin kaya hinahayaan na lamang silang maglabas pasok sa bahay namin.
"Kranky aren't we" she chuckled standing back up.
Napatulala naman ako ng bahagya. Woah.
"What?" tanong niya bahang nakatitig pababa saakin. "Like what you see?"
"I like your smile po. You should do that often especially in class para hindi ka nababansagang terror" derederetsng sabi ng bunganga ko.
Nakita ko namang nagtaas kilay ito. My hands flew up my mouth. Apaka daldal talaga ng bunganga ko.
She just shook her head with a small smile.
"Come. It's dinner time already." She took my hand and pulled me up. Akala ko kinuha niya lang ito para tulungan akong makatayo pero hindi na niya ito binitawan hangga't makarating kami sa kusina.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Medyo nag aalangan na ako kase if dinner time na edi gabi na. "Sorry po pero I'd like to go home na po" sabi ko at napasulyap naman sa orasan sa tabi.
"Eat" sabi niya na para bang walang narinig. Aba sadyang may pagka bingi na ata talaga to ah.
"But I really need to go-"
I heard her sigh. "Eat and I'll drive you home after"
Wala na nga akong nagawa at umupo na sa tabi niya. Tahimik kaming kumain. Buti nalang masarap ulit ang ulam.
Habang kumakain kami pumasok si Ate Kiara. When I saw her I gave her a big smile which she returned.
May iniabot siya kay Miss. Garlea na kung anong papeles.
"Ano yan?" I asked curiously.
"Nothing you need to know. Continue eating" Tugon ni Miss Garlea at umalis na din si ate Kiara.
Napakunot naman ang noo ko. Aba-aba namumuro na to sakin ah. Hindi porket teacher at sikat na fashion designer slash lawyer siya utos nalang siya ng utos ng kung anong gagawin ko.
Binitawan ko bigla ang hawak kong kutsara at tinidor na siyang gumawa ng ingay. Hindi ko na itinuloy ang pag kain.
Nakakayamot kaya na ginagawa mo na nga yung isang bagay tas biglang may mag-uutos sayo na gawin yung parehong bagay na iyon kaya in the end ayaw ng gawin.
"Niah, stop being a brat and eat" she glared down on me.
I glared back. Squinting my eyes slightly.
"Don't you dare challenge me if you want a ride home"
Napatigil naman ako at napaisip ng kaunti. I decided to fold and stop. As much as possible I try to avoid commuting at night. Medyo paranoid ako kaya I prefer driving myself home or having someone I know take me home kesa magcommute and risk being seen in the news in the morning na nakita nalang na deds na sa gilid ng daan o kung saan man.
