Long Time No See

Chapter 21: Lost and Found

Readers, medyo matatagalan story ni Diana kung may nakakakilala pa sa kanya.
-------------------------------------------------------:::-:::::---::----------------++---::::::::::::;::;;;;

Young Bea's POV

Bumaba na kami ni nanay sa kotse. Binisita namin si Bella. 4 months lang ang gap namin. Panganay ako. I can even remember the day she was gone.

*Flashback*

4 years old ako nun nagpunta kami nila tatay, nanay, at Bella sa isang Beach. Naliligo kami nun ni Bella habang si nanay  natutulog sa room dun sa resort at si tatay may kausap sa phone. Malapit lang, pagkalabas mo sa resort, beach agad. Kasama namin si tatay nun naglalaro kami at hawak-hawak ko si Bella hangang sa dumating ang isang malaking alon at biglang nabitawan sya. Ang life vest namin natanggal at nagkagulogulo na. Napakalalim ang binagsak namin parang sinasakal ako dahil hindi ako makahinga. Hangang sa may humawak sa tiyan ko at si tatay yun. Pero si Bella nasaan? All went black.

Pagkagising ko nag aaway sina Tatay at nanay.

"Sebastian naman! Dalawa anak mo! Bakit i-isa lang ang inalala mo!" sabi ni nanay

Na balot ng katahimikan ang room umalis si nanay at ako nag tulog tulogan.

Makalipas ang ilang weeks, nadischarge na ako. Pero hindi pa namin nahahanap si Bella. Hangang sa may tumawag sa amin na may nahanap na bata na patay na mukhang inanod. Agad-agad kaming pumunta sa Hospital na sinabi kung saan kami pupunta. Dumiretso kami agad sa morgue at nakita namin ang isang tao na nakabalot ng puting kumot. Pagkatangal nung kumot ang narinig ko lang

"Imposible." nanginginig si nanay

Pagkakita ko parang nangiba ang mukha ni Bella. But is that really Bella?

"Sir, mam. May natagpuan kami na bagay na maaring galing sa biktima. Ito po" sabi nung pulis

Pinakita nya ang necklace ni Bella. Woah. Necklace ni Bella? So ako na lang ang nagiisa? Dahil sa naisip ko umiyak na ako. Puro guilt ang naramdaman ko at umalis na kami. Makalipas ang ilang araw nilibing na si Bella.

*End of Bea's POV*

*Bernadette's POV*

Kung naalala nyo pa ako, ako si Bernadette. Ako ang kabit ni Sebastian. Nabalitaan ko sa beach sila magiina magpapahinga, so sumunod ako. Napansin ko parang masama ang araw ngayon dahil parang babagyo.

Mga 7 lumabas ako sa room ko para magpahangin. Naalala ko pa kung nabuhay ang anak ko, siguro 4 na siya mga ilang buwan. Ay! nakalimutan kong sinabi. Dati may magiging anak kami ni Sebastian, pero nakunan ako. Pero life goes on.

Naisip ko na sana balang araw magkakaroon ako ng anak ulit. Ang ipapangalan ko sakanya Brinna

While erasing that thought, I suddenly saw a girl na nakahiga sa bato. I checked the girl and saw her head was bleeding. Wala naman sya kasama kaya chineck ko pulse nya at sa awa ng Diyos buhay pa. Kaya kinuha ko sya at dinala sa kama. I'm a doctor anyways kaya alam ko ang gagawin

Pagkagising nung bata, tinanong ko sya kung maynaalala sya. Pero tulala parin eh.

"Do you remember anything?" sabi ko

"Mom-ma." sabi nya

Nung narinig ko yun, naiiyak na ako kasi long I've waited to be called like that. I answered her, Yes I am

"Who am I?" sabi nya

"Brinna. Yes, you are my angel" sabi ko

Wow. I'm a mom now. So this is a day which I've been waiting for. I found my baby. Finally.

*End of Bernadette's PoV*

*Nobody's POV*

Habang nagluluksa ang pamilya ni Belle sa pagkawala ni Bella,  nagsasaya si Bernadette kasama ang tunay na Bella. Pagkatapos namatay naman si Sebastian at umalis na si Bernadette papuntang US at magkaaway sila Belle at Brinna noon dahil nagiba ang mukha ni Brinna kaya hindi namukhaan ni Belle si Bella. Nang tumanda sila, bumalik sila sa Pinas dahil may aasikasuhin si Bernadette dito. At dun na nagsimula lahat.

----------------------------;-:::::::::::::::::::::::::::::::: ::::::: ::::::;-----------------------------+--+++-++-+++++++++++

Hi Readers! Asang-asa parin ako na may magcocoment hahah. Connected diba? sa susunod na chapter back to reality na .

Sincerely
RJREADER