Het regent buiten. Al weet ik niet of je dit nog regen kan noemen. Het komt met bakken uit de hemel. De taxi slaat een laantje in. Er doemt een groot donker grijs huis uit het donker op. Een bliksemschicht verlicht het huis. Het zou zo in een horror film kunnen. De taxi staat stil voor het huis. "We zijn er mevrouw" zegt de chauffeur. Ik moet even slikken voordat ik uitstap. Ik haal mijn koffer uit de achterbak en ren naar het huis. Na wat rammelen geeft het enorme ijzeren hek mee en kan ik het open duwen. Ik loop over een pad. Het grind knispert onder mijn voeten. Ik bel aan. De bel galmt door het hele huis. Er doet een jong meisje met zo'n ouderwets schort open. Ze veegt haar handen aanhet schort af. "Kom binnen." Zegt ze en ze loopt een enorme hal binnen. Ze wenkt me. Ik loop achter haar mijn koffer rijd op zijn wieltjes. Een oude vrouwenstem galmt door het grote lege huis. "Waar is mijn nichtje?" vraagt de stem. "Beneden in de hal" antwoord de stem van het meisje dat ik al ken. "Je kent de regels toch. Niet praten als het niet nodig is." Het meisje antwoord niet meer. Snelle korte passen klinken door het huis. Mijn tante (die ik herken van oude foto's) komt op me af lopen. "Hé je vader had al gebeld. Maar dat weet je natuurlijk al. Je kunt je tas zo aan Sofie geven. Zij is de huishoudster. Je logeerkamer is boven. Naast de bibliotheek. Je mag lezen wat je wil zolang je maar niks stuk maakt." Ik knik. "Oké ik beloof niks stuk te maken. Mag ik naar mijn kamer. Dan kan ik mijn spullen vast opruimen enzo." zeg ik.
