Akrabalarım olan beylerle tanıştırmak için onu sık sık evime davet ederdim" diye karşılık verdi.
Mektubu bana verdi. Babam üstüne," Shaw soyundan Ebenezer Balfour'a verilecek. Mektubu oğlum David teslim edecek" diye yazmıştı.
Kalbim deli gibi çarpmaya başlamıştı. Geleceğim böylece güven altına girecekti. On yedi yaşındaydım ve İskoçyalı, yoksul bir köy öğretmeninin oğluydum.
Yine de dayanmayarak sordum: "Ne dersiniz, Bay CAMPBELL?
Oraya gideyim mi?"
İyi kalpli rahip başını salladı: " Evet. Hemen gitmelisin. Cramond, Edinburg'a yakındır. Sen de genç ve güçlüsün. Şimdi yola çıkarsan yarın oraya varırsın. Eğer soylu akrabaların seni kabul etmezlerse geri dönüp bana gelebilirsin. Ama seni memnuniyetle karşılayacaklarını umuyorum. Şimdi sana biraz öğüt vermem gerek." Yüzü birden ciddileşmişti. Bir ağacın altına oturdu ve konuşmaya başladı:
" Sakın dua etmeyi unutma. Her gün Tanrıyı an. Akrabalarına gelince... Shaw'ların yaşadığı yer bir şato sayılabilir. Onlar çok soylu kimselerdir. Göreceğin kişi bir lord da olabilir. Orada pek çok uşak ve hizmetçi vardır. Akrabanın evinde dikkatli davranmalısın David. Bizi utandırmamalısın. Aslında sen de bir centilmenin oğlusun. Ama hep köyde yaşadın. Onun için akrabanın yaşantısıns yabancısın tabii. Aklını kullan. O evin sahibine saygı göster ve ona itaat et" diye söze başladı.
Başımı salladım: " Dediklerinizi yapmaya çalışacağım efendim."
Bay CAMPBELL," Bu iyi bir cevap" dedi.
Sonra elini ceketinin cebine attı: " Babanın eşyalarını ve kitaplarını ben satın aldım oğlum. İşte onların parası... Şu üç küçük armağan da Bayan Campbell'le benden."
Teşşekkür ederim efendim."
Rahip ayağa kalkarak benim için duaetti. Bir an bana sarıldı. Sonra," Allahaısmarladık" diyerek döndü ve hızlı adımlarla uzaklaştı.
