Benim o kibar eve uygun biri olmadığıma inanıyor. Evet, Shaw'ların evine yakışmayacağımı geçiriyor aklından. Adam bana cevap ydaklaşınca çaresiz ilerledim. Bu kez başka biriyle konuştum. O da bana acayip acayip baktı. Ne oluyordu böyle? Başkaları da sorum karşısında şaşırarak aynı tavırla beni süzmekle yetindiler. Ne vardı? Bana böyle davranmalarının nedenini anlayamamıştım. Sonra yan yoldan çıkan adamı gördüm. Arabasını sürerek yaklaşan adam dürüst bir insana benziyordu. Ona doğru gidip, " Shaw' ların evini biliyor musunuz? " dedim. O adam da birden durup bana garip garip baktı.
Sonunda, " Evet " diye karşılık verdi.
" Büyük bir ev midir?"
" Evet. Ev iyice büyüktür."
" Ya içindekiler?"
Adam telaşla,"Deli misin sen? O evde hiç kimse yok artık!" Diye bağırdı. Büsbütün şaşırdım ve sordum:
"Kimse yok mu?"
"Hayır!"
" Ya Bay Ebenezer?" Dedim. Adam kaşlarını çattı: "Ah, evet. Evin sahibi orada... Onu arıyorsan sorun yok. Orada ne işin var delikalı?" Bir yabancıya amacımın ne olduğunu anlatmak istemiyordum. Onun için aklıma ilk gelen şeyi söyledim: " Orada iş bulacağımı umuyorum."
Adam sert bir sesle," Neee?" Diye haykırdı ve devam etti: " Sakın ha! Öyle bir şey olur mu hiç! Sana bir öğüt vermem gerekiyor delikanlı. Sakın Shaw'ların yakınına gitme! " Bunun nedenini öğrenmek istedim. Ama adam başka bir şey söylemeden atının dizginlerini çekti ve arabasıyla uzaklaşıp gitti.
