SİREN

Meçhul

İşte sonunda rüyadaydım korkum daha da artmıştı,Ama bu rüyayı yaşamaktan başka çözüm yolum yoktu artık olayları akışına bırakmıştım.

Bunları düşünürken eski bir stadyumun içinde olduğumu fark etmemiştim.

Stadyumda kimse yoktu ama biraz ileriye baktığımda koşturan insanları görüyordum.Neler olduğunu anlamak için stadyumun çıkışına doğru ilerledim.Hemen gördüğüm ilk adama;

-Burada neler oluyor?

Diye sordum adamın cevabı ise;

-Dün akşam saatlerinde kasabanın yöneticisi karısı ile birlikte evlerinde ölü bulundu,evlerinin içinde küçük kızları da varmış ama katil ona dokunmamış ordan geçen bir kasabalı kızın ağlama sesini duyup yanına gidince korkunç bir manzarayla karşılaşmış, biz de şimdi o katili arıyoruz.

Duyduklarım kafamın içinde yankılanıyordu bu korkunç bir şeydi belki de katilin kıza bir şey yapmamasının sebebi psikolojik olarak ona ömür boyu acı çektirmekti.

Aklıma birden dünkü gördüğüm rüya geldi.Bu rüyalar bana bir şeyi anlamam veya hatırlamam için vardı sanki,ama geçmişini bile bilemeyen biri için çok zor bir şeydi bu.

Bu derin düşüncelerden hemen silkelenerek adama yöneldim

-Küçük kız çocuğu şimdi nerede biliyor musunuz?

Diye sordum adamın yüzünde iğrenç bir gülümseme belirdi,bu gülümseme bana bir yerlerden çok tanıdık gelmişti fakat bir türlü çıkartamamıştım.Aynı soruyu bir kez daha sordum ve adam sanki bir rüyadan uyanırmışcasına sıçrayarak;

-Polisler onu gözaltına aldılar,şimdi karakolda.

Dedi ve göz açıp kapayıncaya kadar ortadan kayboldu bir teşekkür bile edememiştim

-Neyse belki de çok sosyal bir insan değildir.

Dedim kendi kendime ve karakolun yolunu tuttum.Karakola giderken sanki sürekli arkamdan birşey geliyormuş gibi hissettim ama arkama baktığımda hiç kimseyi göremiyordum.Taki soğuk bir el kolumdan tutana kadar,o zaman kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu.İşte o soğuk elin beni sürüklemesiyle öğrendim bazı şeyleri.Benim hikayemde burda başlasın...