Ben neredeyim?

İtalya Macerası

Neresi burası?diye içimden konuşmaya başladım. Birden karşımda bir adam belirdi ve bana elini uzattı. Meğerse en son bayıldığımda hâlâ yerdeymişim. Adamın elini tuttum ve kalktım sonra o adamın David olduğunu sandım ama değildi. Artık bütün adamları David olarak görüyordum. Eve gitmek ve güvende olmak istiyordum. Biraz yürüdükten sonra bir otobüse binip yoluma devam ettim. Birden arkadan bir ses geldi. Ses aynen şöyle bağırıyordu:
- Emily,Emily dur duuuurrrr... Burası tehlikeli git.diye bağırıyordu. Sesin geldiği yere kafamı çevirdiğim an şok olmuştum. Karşımda teyzem Anna ve onun arabası duruyordu. "Dur"diye bağırmama rağmen şöför durmuyor tam gaz ileri gidiyordu. Her yer çok sıcaktı. Artık sıcaktan başıma güneş geçmişti. Çok sıkılmıştım, aklım hiç birşey almıyordu. Normal bir insan 70.000 şey düşünebilir ama ben şu an neredeyse iki katını düşünüyordum. Dayanacak gücüm kalmamıştı. Ülkemden uzaktım param vardı ama uçak biletine yetmiyordu. Kısacası burada mahsur kalmıştım. Birkaç saat geçtikten sonra aklıma kalacağım bir yer geldi. Hemen arkadaşım Alina'yı aradım:
-Alo Alina.
-Evet Emily.
-Ben sana bir şey soracaktım da siz hala İtalya'da mısınız?
-Evet.
-Ben İtalya'ya geldim de sizde kalabilir miyim?
-Tabiiki kalabilirsin. Evimizi biliyorsun değil mi?
-Evet.diye cevap verdikten sonra hemen yola koyuldum. Birkaç saat sonra Alinalara gelmiştim. Alina'ya her şeyi anlattım. Alina sanki çok normal bir şeymiş gibi aldırış etmedi. Ben:
-Alina,sen bir şey mi biliyorsun? Alina:
-Hayır.diye umursamaz bir şekilde cevap verdi ve konuşmaya devam ettiler. Birgün sonra dışarı çıktım gökyüzüne bakıp buradan nasıl çıkacağımı düşünüyordum. Herşey sanki bana birşey anlatmak istercesine gökyüzünde harfler çıkıyordu.Çok şaşırmıştım. Gökyüzündeki harfler ise şunlardı:
  A-M-L-N-Y-A-A
Hemen bu harfleri bir kağıda not ettim ve günlerce bu şifreyi çözmeye çalıştım. Sonunda da buldum. ALMANYA
Bu şifrenin bana ne demek istediğini anlamış gibiydim ama hala  kafamda bir soru işareti vardı. Niye Almanya?
Düşündüm,düşündüm ve aklıma bir şey geldi. Bu ülke annemlerin genellikle gidip iş yaptıkları yerdi. Acaba bu işin annem ve babamla bir alakası olabilir miydi? Hemen Alina'nın yanına gittim ve ona Almaya'ya gideceğimi haber verdim. Bilgisayarın başına oturdum,uçak biletimi aldım,bavulumu topladım ve sonra yola koyuldum. Birkaç saat sonra hava
alnına varmıştım. Şimdi sıra uçak beklemedeydi. Bekledim bekledim ve bekledim fakat uçak gelmedi. Meğerse uçak rötar yapmış. Bu yüzden yarın sabah 8.00'da kalkacakmış. Maalesef bu akşam havaalanında kalmak zorundayım.