GÖLGE

BÖLÜM 3

(Selam! Ben Afso. Normalde ilk Alrea başlıyor ama ben sıkıntıdan ilk 1000 kelimeyi yazmış bulunmaktayım ayrıca belli sebeplerden dolayı alrea 400 kelime yazabildi haberiniz olsun ha buarada bol "ARASxGÖLGE"li bir bölüm neyse iyi okumalar!)
Euzubillahimineşşeytanirracimbismillahirrahmanirrahim.

Aras'tan

Gölge'nin telefona girdiği şifrenin doğru olmasını bıraktım, ekran açıldığında önüme çıkan Gölge'nin fotoğraflarından yapılmış bir kolaj bana göz kırpıyordu. Onu da geçtim telefonun galerisi Gölge'nin fotoğraflarıyla doluydu. Daha tenine bile dokunamadığım kızı tanımadığım bir insan takip ettiriyordu ve ben buna göz mü yumacaktım? Hayır. Benimde bir gururum vardı ve buna izin vermek istemiyordum.
Bu adamı bulursam cidden elimde kalacak.
Gölge şaşırmamıştı. Sanki daha öncede takip edildiğini biliyordu.
O sırada yanıma yanaştı ve kulağıma birkaç şey fısıldadı.

"Korkuyorum... Çok korkuyorum Aras. Kime güvenip güvenmeyeceğimi bilmiyorum. Sizi bu olaya karıştırmak istemiyorum ama cidden çok korkuyorum. Bir sarılmaya muhtaçken sizlere değer veriyorum ve sizi incitmemek için sizlere, tek değer verdiğim insanlara dokunamıyorum. En sonunda ölmek istiyorum ama onu bile başaramıyorum"

Belliydi, hayat onu çok yormuştu. Bir sarılmaya muhtaçtı fakat artık kimseye güvenemiyordu. Onu işte bu yüzden seviyordum. Biz aynıydık, oda beni anlıyordu, bende onu. Şuan sevdiğim hatta uğruna öleceğim kız bir sarılmaya muhtaçtı fakat yanlış birşey yapacağımdan korkup ona dokunamıyordum. En sonunda hayatımda hissettiğim en büyük özgüveni hissettim, Gölge'ye sarıldım ve bende birkaç cümle söyledim.

"Başına ne gelirse gelsin, ne olursa olsun ben sana güveniyorum. Sende bana güvenmelisin ki güvenimiz ortak olsun. Ne zaman ne hissedersen hisset, ne zaman çıkmaza çıkarsan çık ve bir tane bile sarılma ihtiyacı duyarsan bana gel. Ben seni her zaman dinlerim. Bu hayatta değer verdiğim şeylerden birisi sensin ve seni mutsuz görmek benide üzer. Eğer bana bir tık bile güveniyorsan, değer veriyorsan ve beni üzgün görmek istemiyorsan sana ne olursa olsun bana gel. İlk beni ara. İnan seni mutlu görmek benide mutlu eder."

İlk defa bu kadar özgüven duygusu hissetmiştim. Böyle şeyler söyleyeceğimi ben bile düşünmüyordum. Ama yaptığımdan pişman değilim. Bugün diğer günlere kıyasla kendimi ona daha yakın hissediyorum. Ne olursa olsun o benim Gölge'm ve onu kimseye bırakmak istemiyorum.
Kim demiş artık bilmiyorum ama birşeyin değerini kaybettikten sonra anlıyormuşuz. İşte bende bunun değerini anlamak istemiyorum. Gölge hep benimle kalsın, çocuklarımızla mutlu mesut yaşayalım istiyorum. Kimse bize karışmasın, hayatımızda kaos olmasın istiyorum. Çok şey istemiyorum. Sadece hayallerimin prensesi Gölge'mle mutlu bir hayat yaşamak istiyorum. Belki bu imkansız ama benim hayalim bu ve olana kadar elimden geleni yapacağım. Belki ben dizilerdeki prens ve prenses'in şan, şöhret dolu hayatlarındaki mutlu bir parçaya sahip değilim ama hedefim bu. Kafam allak bullak. Çocuk? Evlilik? Ne saçmalıyorum ya. İmkansız birşeyi dilemekten başka birşey yaptığım yok.

Tam hayallerimden vazgeçtiğim sırada Gölge bana daha sıkıca sarıldı ve şunları söyledi.

" Sana güveniyorum, ve her zaman güveneceğim"

O an içimden seni seviyorum demek geçti ama nerde o cesaret. Diyemeden olduğumuz durumu hatırladık ve telefonla ne yapmamız gerektiği konusuna geri geldik. Gölge telefondaki telefon kaydına girdi orada tek bir numara vardı. Hemen ona bastı ve aradı. O sırada birde ne duyalım Yasin konuşuyordu. Gölge hemen " Aras! Bu Yasin'in sesi!" diye bağırdı.

O zaman anladık ki bu telefonlar bizim birbirimizle iletişim kurmamız için vardılar. Tamam telefonu çözdük ama peki ya anahtar?

YASİN'DEN