Out of the woods

Hoofdstuk 1: the big day

Ik wordt wakker van een piepend geluid. Chagrijnig druk ik mijn wekker uit en draai ik me om om verder te slapen. Dan schiet ik recht overeind in bed als ik me besef dat het vandaag de dag is. Vandaag is de dag die mijn leven zal veranderen. Met een glimlach stap ik het bed uit. Als ik straks terug kom zullen ze eens zien dat ik goed voor mezelf kan zorgen. Op de een of andere manier heeft iedereen de neiging om te denken dat ik dingen niet zelf kan regelen. Ik haat het dat mensen denken dat ik altijd overal hulp bij nodig heb. Zo snel als ik kan maak ik me klaar. Als ik beneden kom zit mijn moeder al aan de ontbijttafel. Goedemorgen schat. Goedemorgen mam, heb je nog meer van die koffie, en ik wijs naar een latte macchiato die ze in haar hand heeft. Tuurlijk zegt ze, daar in die bossen zal je dit vast niet meer krijgen. Duhu denk ik , mijn moeder heeft me afgelopen maanden proberen om te praten om niet te gaan. Zoals gewoonlijk denkt ze dat ik dit niet aan kan. Maakt niet uit mam zeg ik terug. Mijn moeder zucht. Weet je zeker dat je wilt gaan vraagt ze. Je hoeft het niet te doen hoor, we vinden het al stoer genoeg dat je je hebt durven op te geven. Ik zucht gefrustreerd, mam je weet dat ik dit heel graag wil, bovendien is het al te laat om af te zeggen. Ik ga aan tafel zitten en geniet van mijn koffie. Mijn moeder had wel gelijk, deze koffie zal ik voorlopig niet meer krijgen. Ik zal hem ontzettend missen maarja het moet maar. Als ik mijn koffie opgedronken en een broodje naar binnengewerkt heb, loop ik snel naar boven. Ik doe nog snel een laatste check of ik alles in mijn koffer heb. Dan gaat de bel, dat zal Emma wel zijn. Ik ren snel de trap af. Hoi Zoo zegt Emma vrolijk. Zoo is mijn bijnaam van Emma. Ze weet dat ik die naam maar niks vind maar ze noemt me al sinds groep 8 zo dus ben ik er wel gewend aan geraakt. Hoi Em zeg ik terug. Ben je er klaar voor vraagt ze? yup zeg ik alleen pap nog even gedag zeggen. Ik loop naar boven en klop op de deur van mijn ouders slaapkamer. Als ik hem open doe zie ik dat pap net wakker is. Ik ga zo weg zeg ik tegen pap. Oke zegt hij en hij trekt me in een knuffel. Doe je wel voorzichtig vraagt hij. Tuurlijk tuurlijk zeg ik terwijl ik hem een afscheidskus geef. Ik loop de kamer uit en zwaai nog even naar hem. Dan ga ik snel weer naar beneden, waar Emma en mam aan het wachten zijn. Ik trek mijn jas aan als mam vraagt, en zijn jullie er klaar voor dames? Zo klaar als een klontje zeggen ik en Emma tegelijk. Ik en Emma kijken elkaar aan en schieten dan in de lach. Als ik niet je eigen moeder was zou ik nog denken dat jullie tweeling zijn zegt mijn moeder grijnzend. We lopen grijnzend naar buiten waar de moeder van Emma in de auto zit te wachten. Ik ben best zenuwachtig zegt Emma. Anders ik wel antwoord ik terug. Het is toch wel fijn dat Emma mee gaat, dan ben ik tenminste niet helemaal alleen. Buiten neem Ik afscheid van mijn moeder en stap de auto in, op naar het grote avontuur.