***
Jimin en son Jungkook'un yanağını öptükten sonra hızla odasına çıktı. Açıkçası çok utanıyordu. Neden böyle bir şey yapmıştı ki?
Ayrıca şu anda kalbi ağzında atıyordu. Neden böyle olduğunu anlamadığı halde hoşuna da gidiyordu.
Hızla üstünü çıkarmaya başladı. Duş alıp kendine gelmeliydi.
***
Jungkook kendi odasına geçmiş olan şeyleri sorguluyordu. Genelde işlerinde işini yapar odasına çekilirdi. Şimdi ne değişmişti?
Bu da diğerlerinden farklı bir iş değildi sonuçta.
Jimin neden böyle davranıyordu anlamıyordu Jungkook.
Daha kapıda onu öpmüştü.
Yanağından tabii.
Bu hissettiklerine bir anlam veremedi. Düşünmesi, yapması gereken daha önemli şeyleri vardı. Bir annesi vardı her şeyden önce.
Ona bakmalıydı, boşvermemesi gerekiyordu.
Sorumlulukları çok fazlaydı.
Düşüncelerinden sıyrılan şeyin telefonun sesi olduğunu anladı.
Elini cebine atıp telefonu aldı. Annesi arıyordu. Gülümsedi.
"Oğlum."
Annesinin sesine gülümsedi. Onu özlemişti.
"Anneciğim. Nasılsın?"
Jungkook'ta yeterince yumuşak olduğunu düşündüğü sesini kullandı.
"Ben iyiyim oğlumda seni sormalı? Hiç arayıp sormuyorsun?!"
Annesi sesini yükselterek konuştuğunda Jungkook telefonu biraz kulağında uzaklaştırdı.
"Anne çalışıyorum. Biliyorsun."
Annesi nefes verdi. Biliyordu oğlu çok çalışıyordu. O zaten hep çalışırdı.
"Biliyorum oğlum. Ben sana şeyi söylemek için aradım."
Jungkook dikkatle dinledi. Merak etmeye başlamıştı.
"Ben şu an Seul'deyim."
Jungkook'un gözleri büyüdü. Ne diyordu?
Seul mü diyordu o?
"Anne sen ne diyorsun?"
Sesini yükseltmemeye çalıştıkça duydukları ve hemen sonra düşündükleri onu sinirlendiriyordu.
Annesi kendi evlerinde Busan'da kalıyordu. Ne diye şimdi buraya gelmişti ki? Annesiyle burda doğru düzgün ilgilenemezdi.
"Ne demek ne diyorsun? Seni özledim ve geldim. Kalırım evde işte sonra sen de akşam olunca eve gelirsin vakit geçiririz oğlum."
Jungkook annesinin masumluğuna neredeyse ağlayacaktı.
"Anne ben kendi evimde kalmıyorum ki. Patronumun evindeyim. Of bana sormadan ne diye iş yapıyorsun?"
"Mutlu olursun sanmıştım."
Sesi kırık geliyordu şimdi. Jungkook onun üzüldüğünü anladı. Ama ne yapması gerekiyordu bilmiyordu.
Jungkook Busan'da yaşadığı için bu zamana kadar ki tüm işleri oradaydı. Şimdi bu iş çıkmıştı ve burda zaten patronunun evinde kalacağı için ev tutma ihtiyacı hissetmemişti.
Annesinin böyle yapacağını nerden bilebilirdi ki?
"Anne bana konum at. Seni almaya geliyorum."
"Tamam oğlum."
