Hala seninleyim~𝙇𝙄𝙎𝙆𝙊𝙊𝙆~𝙔𝘼𝙍𝙄 𝙏𝙀𝙓𝙏𝙄𝙉𝙂!!

That's a new one on me

Lisa

Antremandan sonra Jungkook'la bir restoranta yemek yemeğe gittik. O sırada Jungkook'un telefonu çaldı arayan kişiyi gördüğümde gerçekten de kalbimin gereksiz kırılışını hissettim arayan kişi sevgilisiydi...
Ne kadar kırılsam da ben onun sadece sıradan bi arkadaşıydım ve bende onu öyle görüyordum...
Öyle görmeliydim zaten , her kızın hoşlanabileceği bi tipi vardı. Hem zaten gerçek aşkıma bunu yapamazdım...

Flashback

Gökyüzünün ağladığı bir gündü...
Aynı zamanda benim güneşimin sonsuza kadar solduğu bir gündü...
8 yaşımda annem ve babamın bana aldığı kedim ölmüştü... Haykırmak istiyordum sadece... Ama içimdeki ses o kadar solmuştu ki...
Artık ağzımı bile açamıyordum...
Annem ve babam ben 9 yaşındayken bir trafik kazasında ölmüştü... Bana lara dışında bırakabildikleri tek şey o kediydi....
Her anımda yanımda olan o kedim de ölmüştü...
Artık eve geldiğimde miyavlayıp yanında dolaşacak olan kedim de beni bırakıp gitmişti...
Issız bir sokakta hıçrıklara boğuluyordum...
Bir anda omzumda bir el hissettim...
Ardından birinin kollarındaydım.Normalde ondan kaçmam gerekirdi ama yapamadım çünkü buna ihtiyacım vardı. O da hıçkırıklarla ağlıyordu...
Bende sarıldım , tanımadığım bu insanında aynı benim gibi sevgi ve şevkate ihtiyacı vardı...
Tüm gece boyunca orada ağlamıştık... Gökyüzünde güneş gözükmeye başladığında gözlerim kapanmıştı...
Gözlerim açıldığında her tarafı siyahlarla kaplı siyah maskeli çocuğa baktığımda benimle yaşıt gibiydi... Eğer tahminim doğruysa 17 yaşındaydı...
Kıpırdadı...
Korktum ama kaçamadım...
Uyandıktan bir süre sonra ise sadece bir melodi mırıldanıyodu... Sesi bir insanı rahatlatmaya yeterdi... Hayatımda duyduğum en iyi sesti ve sonsuza kadar o sesi dineleyebilirdim.
Ama sorun şuydu bu melodiyi daha önce hiç duymamıştım...
"Bu melodiyi hiç duymamıştım" diyerek konuşmayı başlattım.
"Duymaman normal , bu benim yaptığım şarkının melodisi ama sözlerini daha bulamadım" demişti.
"Sen neden ağlıyordun" dedi.
"Sen neden ağlıyorsan ondan" dedim. Ardından "Adın ne?"
"Bana Kook de" dedi. "Peki ya senin? "
"Sende bana Limario de" dedim. O sırada oradan yavru bir kedi geçiyordu. Kook onu sevdi ve sonra kucağıma koydu ve "Bu kedi senin olsun" dedi. Gülümsedim , "İsmi Leo olsa olur mu? " dedi. "O zaman bu ikimizin Leo'su." dedim.

Yazar'dan
Kook Limario nun dertlerini dinledi. Ama Kook asla kendi dertlerinden bahsetmedi. Çünkü biliyordu genç kızın ne kadar çöktüğünü ve eğer başka bir dert dinlerse daha da çökeceğini. Kook karar vermişti kızı o çok iskeleye götürcekti...
Götürdüğünde genç kız Kook'u arkada bırakarak iskelenin ucuna kadar gitti ve yeni batmaya başlayan güneşle denizin uyumunu izliyordu. Bir anda esene rüzgar onun tüm bedenini okşuyordu. Kook ise sadece Limario'nun savrulan sarı saçlarına ve güzelliğine bakıyordu. Ama maskesini çıkaramazdı. Eğer çıkarırsa Limario'nun ondan uzaklaşacağını düşünüyordu.
Uzaklaşacağını düşünmesinin sebebi her ne kadar ailesi bile olsa... Evet , Kook'un babası çok ünlü bir suçlu olmasıydı... Ama Kook'un içinde asla babasının yaptığı gibi pis işler dönmezdi. Limario rüzgarın etkisiyle titrerken yanına gelen çocuğa baktı ve neden maskesini açmadığını düşünüyordu... İşte günlerinin neredeyse yarısından fazlası bu iskelede geçiyordu artık.
İkisininde arasında büyük bir bağ olmuştu. Ama bu bağ yaklaşık 1 yıl kadar sürdü. Sonra birgün Kook iskeleye gelmeyi bıraktı , telefonları açmadı... İşte Limario o zaman her şeye olan inancını kaybetti ama bir söz verdiği zaman tutardı. Ve Kook'a ne kadar kızgın olursa olsun sözünü yerine getiriyordu. Yani kendine zarar vermeyip yemek öğünlerini atlamamaya çalışıyordu...

Flashback End

Lisa , Jungkook'a baktı. Gözleri ne kadar da benziyordu Kook'un gözlerine. Lisa bi anda düşüncelerden çıkıp Jungkook'un kız arkadaşıyla konuşmalarını dinliyordu.
Seside Kook'un sesine çok benziyordu. Onun Kook olma ihtimalini düşündü. Belki... belki olabilirdi... Ama öyle birşey olsaydı Kook yani Jungkook onun yüzünü hatırlar ve söylerdi. Kafası karışıktı ve deneyecekti.
O yüzden çok güzel bir planı vardı...