Hala ona ait alışkanlıklar besliyorum içimde.
O gittikten sonra bir daha sütlü çikolata yemedim ya da yarıda bıraktığı şeker portakalının sonunu okumadım. Belki bir gün gelir sütlü çikolata getirir diye her gece parkta tek başıma onu bekledim. Belki gelir şeker portakalının sonunu okur diye ağacın altına oturup gittiği yolu seyretttim.
Ama gelmedi.
Gitmedim. Gidemedim
Şimdi ise karşımda her şeyin suçlusu vardı. Bir asansörün içinde Arda. Arkamdan gelen sesin sahibi Barkın.
Bak Barkın bunun suçu küçüklüğünü hatırlayaman. Bu itti seni bana kitap okuduğun ağacın dalından.
"Aleyda?" Aynı anda duyduğum iki ses ve tek kelime. Aleyda Korhan bir hayalini daha katletmişti. Katil sevgiydi.
Bak sevgilim benim çok fazla acım var çok. Nefes alamıyorum bazen.
Bak tutma elimi sevgilim benim ellerim seni tutabilecek kadar güçlü değil. Benim ellerimde çiçekler değil umutsuz aşkımdan kalıntılar var.
Sevgilim bir çok şey yaşamış ve birçok şeyide yaşayamamış olabiliriz ama biz bu kadarız işte. Belkide okumayı bitremediğin şeker portakalının sonu gibi bilinmezlik içinde kaybolmalıyız.
Yarıda bırakılmış aşklar,
Unutulmuş anılar,
Birbirine ait ruhlar,
Seninle bir şansımız var sevgilim ama....
"Biliyor musun, insanları öldürüyorum Portuga.
Bunu nasıl yapıyorsun Zeze?
Onları unutarak."
İşte sevgilim biz seninle burada başlayıp tekrardan burada bitiyoruz...
Teşekkür ederim.
14.04.2022
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aleyda (Texting)
Teen FictionSöylesene kelebek, senli bir geçmişi unutmak için kaç bahar gerek.
