Unicode
" ........ ....... Seok ~ အသက်လေးရေ ! "
" Tae! လန့်လိုက်တာ! "
"ခေါ်နေတာကြာပြီ ဘာတွေဈာန်ဝင်နေတာလဲ? "
" စာအုပ်ဖတ်နေတာ ... ပြခန်းမန်နေဂျာပြန်သွားပြီလား? "
ပြောရင်းလက်ထဲကဖက်ရှင်စာအုပ်ကိုစားပွဲပေါ်တင်ထားလိုက်တော့ ဦးတည်ချက်မရှိတိုက်ခတ်လာတဲ့လေအေးကြောင့်စာရွက်တွေကတဖျတ်ဖျတ် ...
Taehyung ပြပွဲကိစ္စစကားပြောနေတာကြောင့်
ခြံထဲလာထိုင်ကာစာဖတ်နေလိုက်တာအချိန်တွေဘယ်လောက်ကြာသွားလဲတောင်မသိ။
" ပြန်သွားပြီ ... Seok ပေးတဲ့အကြံဉာဏ်ပဲယူလိုက်တယ်။ မဟုတ်ရင် Center space နေရာမှာဟာနေမှာ "
" ဘယ် Idea လဲ? Photo tree လား Modern Art လား ? "
" Photo tree "
" Yes! "
" ယောကျာ်းအတွက်အကြံကောင်းတွေထွက်ပေးတဲ့ဒီဦးနှောက်လေးကိုကျေးဇူးနော် "
" ယောကျာ်းအတွက်ပဲလေ~
ဒီလောက်ကအသေးအမွှားပါ "
ကိုယ့်ရှေ့မှာမတ်တပ်ရပ်နေသူကို Hoseok မျက်လုံးဝိုင်းတွေလှန်ကြည့်ကာပြောလိုက်တော့နှာခေါင်းဖျားထိပ်ဆီဆင်းသက်လာတဲ့အနမ်း
တစ်ပွင့် ...
Taehyungie ပိုများထွားလာတာလား ?
ဒါမှမဟုတ် အလုပ်ကိစ္စရှိလို့ဆိုပြီးအတင်းဝတ်ထားတဲ့ Formal shirt နဲ့ Style pant ကြောင့်လား ..? ပခုံးကျယ်နဲ့ထွားကျိုင်းလှတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့
အရိပ်ကြီးကကိုယ့်ကိုလုံခြုံစွာအုပ်မိုးနေလိုက်တာ နေပျောက်သေးသေးလေးတောင်လာမထိတော့တဲ့အထိ။
" နေပူတာတောင်မသိပဲ စာပဲသဲကြီးမဲကြီးဖတ်နေတဲ့ကောင်လေးကိုဘယ်လိုအပြစ်ပေးရမလဲ? "
မေးဖျားကိုလက်ချောင်းရှည်တွေနဲ့ပင့်မော့စေကာခပ်ရှရှအသံနဲ့ပြောလာတော့ သူဟာကိုယ့်ထက်အသက်ငယ်တယ်ဆိုတာတောင် Hoseok မေ့နေသည်။
အို! ဘာဖြစ်လဲ သူပြောသလို ကိုယ်ကသူ့ထက်အသက်ကလွဲပြီးဘာများကြီးလို့လဲ ~!
" စာအုပ်ကစိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းလို့သတိမထားလိုက်မိတာ ... စာအုပ်ကြောင့် Hyung ကြောင့်မဟုတ်ဘူး "
