Gün. Ay. Yıl. Saat. hayatımın değiştiği gündü. En dibe battığın gündü. Bir ağacın ilk baharı beklediğim gibi bekledim seni. Insanların hiçbir zaman yaşanmışlıklarını bilemeyiz. Kimse de bilmiyordu benim acı dolu hayatımı. Öyle çok gülerim ki içimde ne fırtınalar koptuğunu kimse anlamıyordu zaten anlamaları da mümkün değildi zaten.
Ne kadar çok olacaktı BİZLİ günler eğer sevseydin tabi. Çaresizliği bugünlere gömüp yarınlarına bakmanın vakti gelmişti ama ben o vakti bir türlü yakalayamadım. İşler yoluna girer ümidiyle adı olmayan bu ilişkiye sürekli devam ettim. Bildiğin aptallıktı bu. Ve ben içinde sen olan herşeyde en saf aptaldım.
Aşkım sende sen ise ellerdesin şu an. Alıştım biliyor musun? Varlığında yokluğunda bir etmiyor artık. Insan herşeye alıştığı gibi acıya da alışıyor yavaş yavaş. Kim bilir hangi yolculuklar vardır şimdi ömründe. Zaten artık gelsen de bir şey fark etmez. Gidişin yoruyor kalışın daha çok yoruyor. Önceden yanında olan hiçkimseye tahammülüm yoktu şimdi ise görmezden geliyorum çünkü mecburum.
Her bir cümleden acıdan bahsediyorum çünkü,ben seni sen ise bir ben etmeyen insanları sevip sevip durdun. Herşeyi oluruna bırakıyorum ama seni kimseye bırakamıyorum. Hayat ne kadar anlamsız gelirse gelsin o anlamsızlıklara birlikte senin geleceğin günü bekledim. Yolu benden geçmeyen adama"kal" demenin anlamı yoktu.
Ben hep seni yazdım ve sen hiç okumadın. Okusaydın belki de çok güzel"BİZ" olurduk. Ya ben anlatamadım ya da sen anlamak istemedin. Artık biz diye bir şey olmayacağına inanmaya başladım. Umudum işte başka bir hayalim yok. Ben senin varlığında yok oldum be. Şimdi karşıma geçsen"ben geldim" desen yine uzatırım ellerimi biliyor musun!? Hayat,herkese farklı hikayelerin sunulduğu bir yer. Benimde hikayem sendin ötesi yoktu zaten. Çok istedim ilerisini olmasını ama herşey istediğim gibi olmadı olmayacak da. Yaşaması mümkünken yaşanmayan bir aşktı benimkisi. Benim yolum sana çıkmaz artık çıkmaması gerek. Sayılı gün burada son bulur.
