Yanan evim: Aşkın doğuşu

3. bölüm-Anne

Selam gençlik, bu bölümler geç geliyor lütfen okumaya devam ediniz...

Yanmak

Okulun ilk günü olduğu için abim, gitmeme izin verdi. Çağan beyler ile aynı okulda olduğumuzu öğrendim. Çağan'ı ne kadar egoist bilsemde onunla konuştukça aslında güzel kalpli biri olduğunu öğrendim.
Sert ama yumuşak...

Okula geldiğimizde herkesin bakışı bizim üzerimizdeydi. Çağan'ın yanına iki taş gibi çocuk geldi.
-Bu arkadaşım Ayberk, bu da Kaan.
-Ben de Beray
-Memnun oldum
-biz de
Kaan denen çocuk, Çağan'ın kulağına bişiler dedi ben duyamadım tabii.

-Ayberk, Beray'ı sınıfına götürsene.

Ne işleri vardı acaba hemen beni sattılar.

-Öncelikle Beraycım bu okulun popileri biziz yani bizle takılırsan maalesef popi olursun.
-Neden maalesef?
-Çünkü herkes sana sülük gibi yapışır
-Ha, yani kork diyon
-Hıhı

Ayberk ne kadar fesat olsa da eğlenceli bir tip. Anlaşılması kolay ama içinde bişiler gizli. Ablanız anlıyor canlar...

Müdürün odasına girdiğimde odada benim gibi mavi gözlü bir kız duruyordu.

-Ahsen'cim sınıfın 11-B arkadaşlarınla birlite gidersin.

-Tamam hocam

-Adınız neydi?

-Beray Karaman.

-Aynı sınıftasınız, Ayberk arkadaşlarına eşlik edersin.

Şansa bak, mükemmel (cool sanan) arkadaşlarla aynı sınıftayız. Ne kadar harika(!) Sınıfta iki boş yer vardı biri Çağan'ın yanı biri de Ayberk'in. Ben Çağan'ı tanıdığım için (birde tek boş yer olduğu için) oraya oturdum. Arkamdaki sıraya da Ahsen oturdu. Ahsen ile derse kadar tanıştık, o da benim gibi okula yeni gelmişti. Kız cidden çok tatlıydı. İçeri beyaz saçlı bir hanım girince konuşmamız bölündü. Ders edebiyat ve en sevdiğim dersti. Derste ben her ne kadar Çağan'a bakmasam da o beni izliyordu. Bana karşı hisleri vardı çözemediğim hisler...

**********

Okuldan sonra Çağan ile birlikte yürüyerek eve geldik. En merak ettiğim, ne zaman eve döneceğimizdi, annemle. Kapıyı abim açtık. Gözleri kızarmıştı. Onu ik kez böyle görüyordum.

-Noldu abi?

-Beray'ım, çok üzülme tamam mı?

-...

-Annem, ölmüş...

O an her şey bitti sandım; annem, babam ve annemle anılarımızın olduğu sıcacık evimiz. Hepsi yanıp kül olmuştu, benim neşem gibi.

-Beray!

Sonu karanlık....

Selam canlarım nasılsınız? Okumaya devam edin^^