Taehyung, ben aşığın Jungkook.
Bu 9 ay boyunca çok çektirdim kendime, yemek yiyemedim, düşlerimde seni görür oldum, herkesi sen sanar oldum.
Gençliğimin en güzel yıllarında, bir deli kara sevdaya vuruldum.
Gitmeni kabullenmek çok zor oldu, yeni kişilerle tanışmaya çalışmak bile beni içten içe kemirip bitiriyordu. Kendi kendimi sömürüyordum yokluğunda. Evet, özledim seni, ama sanırım tek taraflı bir sevda bu. Olmuyor Taehyung, ben çabalasam da hiç bir şey eskisi gibi olmayacak. Bunu çok iyi biliyorum. Benim yüzümden bu haldeyiz, biliyorum. Pişman mıyım? Dibine kadar pişmanım. Ama; son pişmanlık neye yarar?
Artık unutuyorum seni, güzel yüzünü, güzel sesini. Çok çabaladım unutmamak için. Ama olmadı, ya hayatıma son vereceğim, ya da hayatıma son vereceğim. Bunun ayrımını yapmam gerekiyor ay parçam, güzel aşkım. O iki cümle arasında dağlar kadar fark var. Ama bu saatten sonra, "seninle kendimi aynı karede düşlemek çok mu zor ki" diye düşünen Jungkook artık "seninle kendimi aynı karede düşlemek çok zor" diye düşünüyor. Aşığın Jungkook değişiyor Taehyung, sen değiştiriyorsun
ŞİMDİ OKUDUĞUN
moon piece / taekook.
FanfictionAy parçam, bana öyle bir zamanda gel ki, gelmediğin tüm günlere değsin... [angst], mini fic