Η γοργόνα

2ο

Οι ζεστές ηλιαχτίδες τρύπωσαν από το παράθυρο του δωματίου του και άγγιξαν το γαλήνιο πρόσωπό του. Ο ενοχλητικός ήχος του ρολογιού που διέθετε δίπλα του στο ξύλινο κομοδίνο δεν άργησε να ακολουθήσει, αναγκάζοντας να ανοίξει τα μάτια του. Σηκώθηκε μονομιάς και άγγιξε τα πόδια του στο παγωμένο πλακάκι, πλησιάζοντας τον νιπτήρα του μπάνιου. Το κρύο νερό ήρθε απότομα σε επαφή με το δέρμα του, εξαναγκάζοντας και το τελευταίο νεύρο του σώματός του να ξυπνήσει.

Φορώντας το καφέ του κοστούμι και σφίγγοντας τη γραβάτα του, κοίταξε το τοπίο έξω από το σπίτι του. Η άνοιξη είχε πράγματι έρθει, καθώς όλα είχαν ανθίσει προσδίδοντας μια όμορφη οπτική στην πόλη.

Μια πολύ όμορφη μέρα για να μην περπατήσεις, σκέφτηκε και έτσι έκανε.

Αντί να οδηγήσει προς το πανεπιστήμιο αποφάσισε να περπατήσει περνώντας από γειτονιές και σοκάκια που περνούσε μικρός, μέχρι που έφτασε έξω από το σπίτι του Signor Nickolas. Πλέον το σπίτι δεν κατοικούνταν από τον ίδιο, αφού αυτός είχε πεθάνει χρόνια πριν και δεν έμοιαζε όπως το θυμόταν από τις παιδικές του αναμνήσεις.

Πριν από 18 χρόνια...

<<Dante, θέλεις να σου πω μια ιστορία;>> αναφώνησε με τη γέρικη φωνή του ο Senior Nickolas, καθώς περπατούσε στον καταπράσινο κήπο του. Η μητέρα του Dante είχε δουλειά και το μόνο άτομο που μπορούσε να προσέχει τον ατίθασο γιο της ήταν ο Nickolas. Ο Dante σταμάτησε να κάνει κούνια απότομα, ήταν μια κούνια που ο ίδιος ο Nickolas είχε κατασκευάσει στηριζόμενη σε ένα δέντρο που είχε τα διπλάσια χρόνια από τον ίδιο. Ο μικρός εστίασε την προσοχή του στη γέρικη μορφή του άνδρα που με τα βίας κάθισε σε ένα ξύλινο παγκάκι.

<<Αμέ!>> φώναξε ενθουσιασμένος, προκαλώντας ένα πνιχτό γέλιο στον άνδρα.

<<Κάθισε τότε.>> έδειξε τη θέση δίπλα του και ο μικρός έτρεξε κοντά του. Ο Senior Nickolas ήταν πρώην ναυτικός. Είχε πλεύσει σε ολόκληρο τον Ειρηνικό και τον Ατλαντικό Ωκεανό και είχε πάντοτε μια ιστορία γεμάτη περιπέτεια να διηγηθεί.

<<Ξέρεις τι είναι μια γοργόνα;>> τον ρώτησε χαμογελώντας και ο Dante τον κοίταξε συνοφρυωμένος.

<<Οι γοργόνες δεν υπάρχουν Signor Nickolas, είναι απλώς ιστορίες για να ακούν τα άτακτα παιδιά και να πέφτουν για ύπνο.>> είπε εκνευρισμένα, όπως ακριβώς είχε πει και η μητέρα του στο παρελθόν.

<<Χα! Θα πρέπει τότε να είχα τρελαθεί από τη θάλασσα, γιατί μα la Madonna* εγώ είδε μια με τα ίδια μου τα μάτια.>> γέλασε δυνατά και έκανε τον σταυρό του σαν πιστός καθολικός που ήταν.